Czuwanie jest łaską, której użycza Bóg jedynie niektórym
ludziom z zasady W milczeniu i nocnym skupieniu zapominają oni
o wszystkim innym. Dla nich czas już nie istnieje. Oni są już poza
sobą. Napełnia ich radość płynąca z Boga. Modlitwa ich jest
filarem, który podtrzymuje świat. Bez łaski czuwania same
byłyby w najwyższym stopniu udręką. Przetrzymanie czuwania jest
możliwe przy równoczesnym proszeniu Boga o moc.
Pan nasz chodził często w nocy na miejsce odosobnione i
czuwał. Święci naśladowali Jego przykład. Wśród nocnej
ciszy, z dala od wszystkich i wszystkiego, doznawali oni częstokroć
dobrodziejstw w postaci objawień czy jakichś pouczeń, jak
mają postępować w ciągu dnia.
Wstaje o północy, aby Cię wielbić za słuszne Twoje wyroki (Ps
118,62). Tak wstawał Psalmista. I my również wstajemy bardzo
wcześnie rano. Mamy przezwyciężać ospałość świata. Mamy
czuwać.
Jean-Yves
Leloup, Słowa z Góry Athos. Duchowość mnichów z Góry Athos,
tytuł oryginału: Paroles du Mont Athos, przekład: Wojciech
Szlenzak OSB, seria: Z tradycji mniszej 50, TYNIEC Wydawnictwo
Benedyktynów, Kraków 2012 (wydanie II)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.