Pan rzecze:
1.
Nieustraszoność, czystość i harmonia życia, stałość w jodze
mądrości, hojność w darach miłosierdzia, samoopanowanie, ofiary,
zgłębianie Ksiąg świętych, gorący wysiłek wewnętrzny (Tapaas)
oraz prawość;
2.
nieprzyczynianie nikomu cierpienia, wierność prawdzie, brak
chytrości i gniewu, skromność, spokój, równowaga, wyrozumiałość,
wyrzeczenie, brak skąpstwa i lekkomyślności, wszechwspółczucie,
łagodność;
3.
moc, przebaczenie, wytrzymałość, męstwo i hart, czystość serca,
brak zazdrości i pychy; oto, o Bharato, wrodzone cechy człowieka,
który z naturą uduchowioną przychodzi na ten świat.
4.
Obłuda, zuchwałość, pycha, próżność i zarozumiałość,
złość, brutalność i bezrozum - oto, o Bharato, właściwości
tych, co się rodzą z najniższej natury przewagą.
5.
Szlachetne cechy ku wyzwoleniu wiodą, niskie i nędzne - niewolę
gotują. Lecz nie smuć się Ardżuno, tyś bowiem od urodzenia
szlachetną obdarzony naturą.
6.
Dwa rodzaje istot żywych na tym świecie istnieją: jedne o naturze
świetlistej, inne o mrocznej naturze; o pierwszych mówiłem ci już,
o Parto, teraz usłysz o drugich ode Mnie.
7.
Ludzie o nikczemnej i mrocznej naturze nie wiedzą czym jest prawy
czyn, ni słuszne wyrzeczenie; bez wstydu są, bez prawdy, bez
godności, nawet postępować godziwie nie umieją.
8.
Twierdzą: "nie ma Prawdy, ni Boga, świat ten bez celu
istnieje, żadne moralne nie rządzi nim prawo, z przypadku powstał,
z elementów złączenia, z chuci się zrodził".
9.
Widząc tak wszystko na opak, ci bezrozumni gubią swe dusze;
dzikich, okrutnych dopuszczając się czynów, stając się siłą
niszczącą, na zgubę świata działają.
10.
Zuchwali, nieugaszoną owładnięci żądzą, upojeni próżnością
i pychą, zaślepieńcy ci trwają w fałszu i błędzie i z
nieczystych działają pobudek.
11.
W żądzach i użyciu widząc jedyny swój cel, oddają się
nieposkromionej za nim pogoni, żrącym troskom i zabiegom, aż do
ostatniej chwili swego żywota.
12.
Niewolnicy chciwości, przez chuć i złość trawieni, uczciwość
lekko sobie ważąc, bogactwa ku zmysłów uciesze, nieprawnie
gromadzą
13.
i mówią: "otom dziś zdobył tę rzecz pożądaną, jutro
zdobędę nową; dziś dóbr mam tyle, jutro chcę posiąść ich
więcej;
14.
dziś tego pokonałem wroga, jutro unicestwię innych; jam pan i
władca, silny, potężny, doskonały, szczęśliwy;
15.
jam możny, świetny, wysoko postawiony, któż mi dorówna? Będę
hojne składał ofiary, rozrzucał jałmużnę i będę używał".
Tak oto, omamieni głupstwem,
16.
uwiedzeni kłębowiskiem myśli, w sieć błędu schwytani, z żądz
zaspokajaniu niepodzielnie oddani, spadają w nieczyste piekło
własnej złości.
17.
Pełni samouwielbienia, zaciętości i pychy, pijani zbytkiem,
obłudnie - tylko z próżności - składają ofiary, wbrew Ksiąg
świętych przepisom.
18.
Przez egoizm i poczucie swej siły opętani, powodowani swych gniewów
i chuci gwałtownością, a zapalczywym uniesieni zuchwalstwem,
gardzą Mną w sobie samych i w innych.
19.
Tych nienawistnych, mściwych, okrutnych, najnikczemniejszych spośród
ludzi, w coraz to bardziej mroczne rzucam Ja łona.
20.
W ciemnych, najpodlejszych uwięzieni łonach, w każdym życiu coraz
bardziej zaślepieni błędem, Mnie nie są w stanie zobaczyć i na
samo dno otchłani spadają.
21.
Trzy są piekieł tych bramy, ku zatraceniu duszy wiodące: chciwość,
nienawiść i chuć; niechże tych trzech wystrzegają się ludzie.
22.
Dopiero gdy od tych ciemności bram uwolni się człowiek, może
dobro swej duszy zgotować, o synu Kunti i ku Drodze najwyższej się
zwrócić.
23.
Lecz ten, który Ksiąg świętych wskazówki odrzuca i niewolnie
idzie za swych żądz samolubnych impulsem, szczęścia nie osiągnie,
ni doskonałości, ani też najwyższego Celu.
24.
Niechże wiec Księgi święte służą ci wskazaniem co czynić
należy, a czego unikać; znając Pism świętych nauki, działaj w
tym świecie, Ardżuno.
Bhagawadgita
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.