Rady dla początkującego

Pytanie: Luang Por, ta świecka osoba planuje zostać mnichem i chciałaby poprosić o osobistą radę dotyczącą pozostawienia za sobą domowego życia i stania się angariką - bezdomnym. Czy możesz ją w jakiś sposób pouczyć, dając pewne rekomendacje?

Luang Por Liem: Zdecydować się na ordynację oznacza iść pod prąd strumienia, ażeby iść pod prąd strumienia potrzeba cierpliwości i wytrzymałości. Konieczne jest rozwinięcie cierpliwości i wytrzymałości do najwyższych granic, to jest do poziomu gdzie stają się one nawykiem i przynoszą korzyści. Każda żywa ryba potrafi płynąć pod prąd. Tylko martwa ryba unosi się z nurtem. Musimy być jak żywa ryba w naszym treningu, budując cierpliwość i wytrzymałość, czyniąc te cechy naszymi nawykami i przyzwyczajając do trzymania się na uboczu, powstrzymywania się od wielu rzeczy. Ponieważ w rzeczywistości życie mnicha nie jest skomplikowane. Ma swoje dobre i złe strony. To coś co wszyscy jesteśmy w stanie zrozumieć - także wyrzeczenie oznacza wyrzeczenie się naszej woli i tego czego zwykliśmy szukać w świecie jako świeccy.

Ludzie w świecie są jak muchy siadające na nieczyste i brudne rzeczy. Jeżeli widzimy takie rzeczy, nie ma nic trudnego w zostaniu mnichem. Uczucie, że nie chcemy się w to już dłużej angażować czyni rzeczy łatwiejszymi. Wtedy rzeczywiście nie musimy się zbytnio wysilać, bycie mnichem to coś naturalnego, wszystko zależy od dyspozycji.

Ale, jak wszyscy dobrze wiemy, to naprawdę jest tak, że ta praktyka idzie pod prąd naszych biologicznych instynktów. Zwykle, instynkty ludzkich istot są nakierowane na tworzenie związków partnerskich. Uczucia seksualne zdecydowanie są obecne. Gdy te wszystkie uczucia wokół miłości i nienawiści są wciąż obecne, musimy wiedzieć jak użyć cierpliwej wytrzymałości i wysiłku.

Nie wchodź w nie, nie podążaj za myślami pragnienia by wszystko to stało się łatwym i wygodnym. Musisz pamiętać, że źródło spokoju i osiągnięcie perfekcji są do znalezienia dokładnie tam gdzie jest dukkha. Pochodzą od dukkha. To że możemy doświadczać wygody wypływa nie z czego innego jak tylko z cierpienia. I tak, dukkha jest tym co pozwala ludzkim istotom doświadczyć poczucia doskonałości - za pomocą uważności i mądrości.

Zewnętrznie dukkha jest czymś co każdy z nas jest w stanie obserwować, jeden u drugiego, ale ażeby rozpoznać dukkha wewnątrz - dukkha która dotyczy stanów umysłu - trzeba znać siebie. Zatem zostanie mnichem nie jest sprawą zewnętrznych rzeczy. Sam przeszedłem przez to doświadczenia i znam je dobrze, zostawszy mnichem jako młody człowiek, w okresie życia, w którym często lubimy się zatracać w zabawie i przyjemności, łatwo o sobie zapominając. Ale uważam, że będąc chłopcem czy młodym mężczyzną, trzeba studiować i uczyć się z tych doświadczeń, nawet jeżeli są one bolesne, ciężkie i trudne. Musimy je zrozumieć jako że są częścią życia. Problemy są częścią życia i są po to byśmy się z nich uczyli, i tak podjąłem się tego, stawiając opór i idąc pod prąd strumienia, nie czerpiąc zbytnio przyjemności z rzeczy o przyjemnej i miłej naturze.

Również, w naszym życiu, powinniśmy żyć jak ktoś, kto nie posiada wiele. Nawet co do ubrań, mamy tylko jeden komplet, tylko to. Kiedy jestem w Tajlandii, mam tylko ten komplet szat, przyjeżdżając tu (do Malezji), dalej mam ten sam komplet szat. Nie mamy zbyt wielu posiadłości jak gospodarze czy ludzie świeccy. Mamy tylko to, i można powiedzieć, że to wystarczy by uśmierzyć cierpienie. To wystarczy do ochrony przed słońcem, wiatrem, zimnem czy upałem.

Kiedy jest się zadowolony odnośnie wszystkiego, rzeczy plasują się na właściwych miejscach. Czując zadowolenie, jesteśmy szczęśliwi i swobodni w każdym miejscu, właśnie z uwagi na to. Jesteśmy szczęśliwi niezależnie czy mieszkamy sami czy w społeczności, czy mamy mało czy dużo. To tak jak gdy zje się odpowiednią ilość, cokolwiek dodatkowego znajdzie się na naszym talerzu, po prostu tego nie chcemy.

I tak, ostatecznie stajemy się kimś kto nie ma żadnych przeszkód, już dłużej nie ma żadnych zmartwień o cokolwiek, żyjącymi jak "sugato".

Luang Por Liem