Ajahn Anan - Kontemplacja śmierci

Ajahn Chah często rekomendował kontemplację śmierci, szczególnie w czasach kiedy umysł ulega agitacji i jest niespokojny, gdy myślenie wymyka się spod kontroli. Ponieważ jest to tak potężną rekolekcją, gdy jesteśmy nękani przez jakiś aspekt chciwości czy gniewu - lub prosto mamieni pomieszaniem i wątpliwościami - może się ona przebić przez to wszystko, wnosząc do umysłu poczucie skończoności. "Czekaj, niedługo umrę". Przedrze się ona przez te wszystkie mniej ważne, drugorzędne myśli, męczące umysł tego czasu. Jest to bardzo użyteczna technika medytacyjna.

Możemy praktykować kontemplację śmierci rozważając niepewność naszego życia i pewność naszej śmierci. Stale rozmyślamy nad współzależnym powstawaniem, z narodzinami jako warunek, starość i śmierć. Słysząc wiadomości o śmierci i stracie, możemy rozmyślać nad naszą śmiertelnością. Załóżmy, że ludzka populacja sięga sześciu miliardów, z czego sześćdziesiąt milionów umiera każdego roku. Sześćset milionów każdej dekady. Uświadamiamy sobie, że my też musimy umrzeć, ciało jest skazane na śmierć.

Jednakże kiedy kontemplujemy Dhammę, musimy to robić w sposób właściwy. Wykonywana odpowiedniao, ta kontemplacja wzbudza potrzebę pilności i energię do praktyki. Powinna być rozwijana z uważnością i mądrością, doprowadzając umysł do stanu spokoju. Gdy wykonywana błędnie, może prowadzić do depresji*. I jeżeli mamy taki rodzaj negatywnej reakcji, to musimy się zatrzymać i zdać sobie sprawę, że nie idzie ona we właściwym kierunku, że nie przynosi odpowiednich rezultatów. Zatem gdy kontemplujemy i praktykujemy Dhammę, zawsze musimy patrzeć na rezultaty naszych działań. Jeżeli pojawia się większa energia, większy spokój, to znak, że kontemplacja śmierci idzie w odpowiednim kierunku.

Ajahn Anan

*Kontemplacja śmierci powinna być wspierana przez kontemplację nie-ja. Inaczej trudno oczekiwać od umysłu spokoju, gdy umierające ciało jest traktowane jako "ja".