Bertold Brecht - komfortowe życie

1
Filozof, powiadają, to jest życie
Ma taki parę książek, jedne gacie
I mieszka ze szczurami w nędznej chacie.
Na taki kleik mnie nie namówicie!
Kto proste życie ceni, to Bóg z nim!
Co do mnie, prawdę mówiąc, mam go dość.
Na takim wikcie to by stąd po Rzym
Nie przeżył nawet dnia normalny ktoś.
Że niby wolność? A przyjemność - pies?
Tylko w komforcie życie miłe jest!

2
Ci bojownicy, co na całym świecie
Z zapałem wielkim guza wciąż szukają
I co pomyślą, śmiało wyrażają
By kołtun mógł podziwiać ich w gazecie -
A proszę spojrzeć: gdy zapadnie mrok
To w łóżku z zimną żoną leży gość
I nasłuchuje, głupi, czy nie klaszcze ktoś
I w przyszłość gdzieś wytęża smętnie wzrok.
To ja się pytam: a przyjemność - pies?
Tylko w komforcie życie miłe jest!

3
Też czasem sobie wyobrażam siebie
Że jak ktoś wielki żyję w samotności
Lecz kiedy widzę z bliska takich gości
To mówię sobie: nie, to nie dla ciebie.
Bieda prócz wiedzy niesie z sobą głód
Odwaga zaś prócz sławy rychły zgon.
Jeżeli to twej biedy i odwagi plon
To wielkość zda ci się jak psu na but.
Tak problem szczęścia rozwiązał się sam:
Tylko w komforcie życie miłe nam!

Bertold Brecht
przełożył Jacek St. Buras

***
Mam nadzieję, że nikt nie odczyta tego jako zapowiedź opuszczenia przeze mnie moich szczurów. Na ile ironiczny był Bertold Brecht, tego nie jestem pewien, za swoją ironię jednak mogę ręczyć:)


PS
Skoro już powiedzieliśmy o szczurach, ważna uwaga praktyczna. Mnich który wyżebrał jedzenie w wiosce i wraca do lasu, dobrze zrobi, jeżeli będzie jeść swój posiłek gdzieś po drodze, albo przynajmniej, gdy to czego nie zjadł będzie wyrzucał z dala od kuti, inaczej musi się liczyć ze sporą gromadką szczurów. Szczury tak czy tak odwiedzają mnicha w lesie, ale gdy nie znajdują jedzenia, jest ich mniej. Nie jest to rada tylko dla mnichów. Przy robieniu studniowego odosobnienia w polskich górach, gdy chcemy całkowicie odciąć wszelki kontakt z ludźmi, ważne jest, by nasze zapasy były szczelnie zapakowane i by w pobliżu naszego miejsca nie rozrzucać odpadków jedzenia. Inaczej nasz namiot nie czeka lepszy los niż króla Popiela.