Kiedy umysł jest wolny od wszelkiej zawartości, wszelkiego
uwarunkowanego myślenia, wkracza w samotność milczenia. Te
milczenie może powstać tylko wtedy gdy widzi się ograniczenia
własnego myślenia. Kiedy widzi się, że własne myśli nie przynoszą
prawdy, spokoju, czy wolności, wtedy powstaje naturalny stan
milczenia i wewnętrznej klarowności. I w tym milczeniu jest
głęboka samotność, ponieważ nie szuka się korzystnych relacji z
myślą czy z towarzyszącymi emocjami wywołanymi przez myśl.
W tej samotności wszystkie idee i wizerunki są pozostawione za
nami i intuicyjnie kierujemy się ku niezrodzonemu i niestworzonemu
podłożu bytu. W tym podłożu odkrywamy prawdziwy byt; i w ten sam
sposób jak nasz byt jest niestworzony, jest również nieśmiertelny.
Zatem wszystko to czym kiedykolwiek będziemy czy możemy być, jest
do znalezienia w naszej samotności i jest bezczasowo obecne w swej
pełni i kompletności, teraz i wiecznie.
Adyashanti
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.