Ponieważ moje rozumienie Dhammy różni się tak bardzo od
rozumienia innych nauczycieli, trudno mi jest z nimi pracować. Nie
mogę rozmawiać z żadnym Sayadaw z całkowitą otwartością. Trudno mi
to również wytłumaczyć wszystkim innym. Dlatego jestem sam. Im
bardziej pogłębia się moja praktyka, tym bardziej widzę, jak
pogłębia się przepaść między mną, a innymi mnichami. Czasami
zupełnie nie mam ochoty rozmawiać o praktyce. Mogę nigdy nie stać
się nauczycielem i jestem z tym pogodzony. Nie jestem zbawcą, ale
mogę być pomocny dla dwójki moich przyjaciół.
Nudno jest rozmawiać z kimś, kto sam nie myśli, tylko cytuje
przeczytane, kto nie ma wątpliwości, kto wierzy we wszystko, co
jest napisane w książkach. Nawet rozmawianie z taką osobą jest
nudne, chociaż może być ona miła i bardzo niewinna. Ja utraciłem
swoją niewinność.
Ludzie, którzy patrzą na mapę, mają różne wyobrażenie o prawdziwym
krajobrazie. Mapy są użyteczne, bez nich możesz się zgubić, ale
sam musisz podróżować i zbadać, aby wiedzieć, jak naprawdę wygląda
miejsce na mapie. A one mogą wyglądać całkiem różnie, chociaż są
ze sobą powiązane. Jest duża różnica między mapą, a prawdziwym
krajobrazem; mapa to uproszczona wersja prawdziwego krajobrazu.
Myślę, że najlepszy sposób, aby przygotować się do funkcji
nauczyciela, to pogłębić rozumienie Dhammy. Jeśli jesteś głęboko
zainteresowany Dhammą, wtedy masz dużo energii przy odkrywaniu.
Nigdy nie przestaniesz ani na chwilę. Nigdy nie będziesz czuł się
zadowolony, dopóki nie dotkniesz twardego dna. Wiesz, że jednym z
powodów upadku sāsany (nauki Buddy) są niedoświadczeni
nauczyciele, niedoświadczeni zarówno w nauczaniu, jak i praktyce.
Pośpiech, aby zostać nauczycielem, to duża przeszkoda w praktyce.
Jeśli chcesz być nauczycielem, musisz być kreatywny. Uczenie się
faktów i przekazywanie ich to nie wszystko. Musisz rozumieć ludzi,
ich życie, problemy, ich możliwości, skłonności, a wtedy rozmawiaj
z nimi w taki sposób, aby oni cię także zrozumieli i mogli się do
tego odnieść. Pomóż im zrozumieć ich kłopoty z dhammicznego punktu
widzenia. Prowadź ich powoli, tak żeby zauważyli prawdziwą naturę
rzeczywistości w ich własnym życiu i doświadczeniu. Aby być do
tego zdolnym, najpierw musisz zrozumieć swoje życie, doświadczenia
i problemy, ból, szczęście, radość, nadzieję, w rzeczy samej
wszystkie aspekty swego życia. Dlatego najpierw zrozum siebie.
Później pomagaj innym.
Sayadaw U Jotiko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.