Ajahn Mun - Rekolekcja Dhammy

Ten kto praktykuje na sposób prawdziwy, biorąc Buddę jako swoje schronienie, powinien dokonać rekolekcji Dhammy, która daje nam znacznie więcej niż stojące w opozycji kłopoty i trudy, z których lęk przed śmiercią jest najważniejszym. Inne obejmują takie rzeczy jak brak czterech rekwizytów, takich jak jedzenie uzyskiwane podczas żebraczego obchodu, kłopoty doświadczane podczas czynienia wysiłku trenowania i dyscyplinowania serca, które jest dzikie, trudne do kontrolowania i ulegające ekscytacji, gdyż taka jest jego przyrodzona natura; i trudy związane z chodzeniem czy siedzeniem w medytacji przez długi czas, co tworzy bolesne uczucia męczące zarówno ciało jak i serce. Są trudy powstałe z uwagi na odmowę serca by poddać się dyscyplinie i trwać w obrębie przypisanych granic, które są wymagane; trudy głodu i słabości z uwagi na spożywanie małej ilości pożywienia, nie jedzenia przez dzień lub dwa, czy poszczenia przez wiele dni, zgodnie z tym jak to odpowiada naszemu indywidualnemu charakterowi, w celu by praca z sercem rozwijała się łatwiej; trudy samotnego życia i samotności bez przyjaciół wokół, czy nauczyciela, który by nas trenował i pouczał i dzielił się swą wiedzą i doświadczeniem; trudy myślenia o domu, krewnych i przyjaciołach, którzy zwykli obdarzać nas poczuciem ciepła i komfortu; trudy bycia przemokniętym przez deszcz i konieczności pogodzenia się z brakiem schronienia przed słońcem czy deszczem; trudy odczuwania zimna, ulegania emocjom, jak również bólom i dolegliwościom, powstałym z rozlicznych powodów; trudy gorączki połączonej z bólem głowy, gorącem i bólem w rozlicznych częściach ciała i nie posiadaniem lekarstwa ani nikogo kto by o nas zadbał; trudy obawy przed śmiercią podczas samotnego przebywania w lesie czy górach bez nikogo by nam pomagał i chronił, i to, że po śmierci nikt nie zatroszczy się o nasze zwłoki, które pozostaną dla kruków, sępów, psów i much, by się nimi odżywiały. Wszystkie te rodzaje myśli są przeszkodami na ścieżce ku nibbanie. Nie wolno się im poddać i pozwolić by kłopotały serce, gdyż mogą doprowadzić nas do ruiny, tak, że nie będziemy zdolni się przez nie przebić ku dobru.