Filozofowie o skłonnościach samobójczych

Są jednak psychologowie, którzy przyjmują istnienie „samobójstw racjonalnych”, za jakie uważają np. samobójstwo Sokratesa, Seneki, Petroniusza. Używają też pojęcia „samobójstwa filozoficznego” na określenie samobójstwa, w którym człowiek uzasadnia swój samobójczy zamiar, odwołując się do do pryncypiów tej czy innej doktryny filozoficznej. „Le suicide philosophique peux psychologiquement exister”. Zob. Gabriel Deshaies, Psychologie du suicide, Paris 1947 s 150-151. Niektórzy badacze wskazują, jak trudne zadanie, czasem niewykonalne, mają psychiatrzy i psychoterapeuci, którzy prowadzą terapię z pacjentami o skłonnościach samobójczych w przypadku gdy pacjenci mają wykształcenie filozoficzne. Niektórzy z nich przyznają, że nie potrafią sobie poradzić z argumentami swoich podopiecznych i sami się wikłają w przedstawionej przez nich prosamobójczej argumentacji o – jak to odczuwają – niedającej się zbić logice.

Za: Stefan Chwin

Samobójstwo i „grzech istnienia”

s. 454