Kto stawia straż u swych ust ...

119.

Jeżeli z wielkim utęsknieniem pragniesz cichości, która jest prawdziwie matką (początkiem) wszystkich cnót i której nasi święci ojcowie zawdzięczali tyle zwycięstw, zachowuj ją nieustannie i nie dozwól, by twoje serce oziębło na skutek trosk o sprawy ziemskie. Już wkrótce osiągniesz wszystko, czego pożądasz w sercu. Zachowuj tylko cierpliwie cichość, staraj się o cnoty i wieczne zbawienie i unikaj wszelkich trosk doczesnych. „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek - mówi Pan - choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?" (Mt 16, 26). Rzeczywiście, zupełnie nic!

120.

Czasem jakaś myśl albo sam diabeł podpowiadają ci takie słowa: „Nie pość, nie czuwaj w nocy, nie przemęczaj się, byś się nie rozchorowała". Kto boi się chorób cielesnych, moja droga siostro, nie znajdzie łaski Bożej i nie zdobędzie cnót. Kto natomiast zawsze sercem skruszonym i zbolałym szuka Boga, tego Jego przyjście pocieszy, ponieważ to Bóg sam go szuka. Jeżeli zaś ktoś nie gardzi swoim ciałem i nie znosi cierpliwie cierpień, jakie Bóg pozwala mu dźwigać, nigdy nie ujrzy Bożego światła.

121.

Największą cnotą jest pokora, a najgorszą namiętnością obżarstwo oraz przestawanie z mężczyznami. Powściągliwość w jedzeniu poskramia namiętności, a przestawanie z mężczyznami rzuca mniszkę w najgłębsze otchłanie piekła.

123.

Praca fizyczna, czuwanie nocne, post, głębo­kie skłony (metanie), czytanie świętych pism i cichość sprawiają, że niewinność jest czysta. Twoje staranie umacnia się dzięki wierze i bojaźni przed śmiercią. Podstawę twojego zba­wienia stanowią jednak: milczenie, nieprzestawanie z mężczyznami oraz nieustanna mo­dlitwa serca.

127.

  Jeżeli z całego serca i z miłości do Boga zosta­łaś mniszką, powinnaś ściśle przestrzegać za­sad życia mniszego. Natomiast zasady te są następujące: rezygnacja ze wszystkich rzeczy doczesnych, ubóstwo (całkowita bezintere­sowność), pogarda dla własnego ciała; post, ci­chość, wstydliwość, panowanie nad sobą, oszczędność w słowach, odrzucenie urazy, my­ślenie o rychłej śmierci, która może nastąpić w każdej chwili, i o przyszłym życiu wiecznym; nieustanne przebywanie w celi, z nielicznymi wyjątkami; unikanie rozmów z ludźmi; pogar­da dla czci i sławy; cierpliwe znoszenie pokus; porzucenie trosk doczesnych i marności tego świata; nieustanny płacz oraz, co przewyższa wszystko inne, zachowanie niewinności oraz rezygnacja z obżarstwa i wina. Oto cnoty mni­cha, które świadczą o tym, czy naprawdę po­rzucił on świat. Staraj się codziennie i co go­dzinę, moja droga pani, o zdobycie tych cnót. Umiłowany nasz Pan i Bóg Jezus Chrystus na­kazał swoim uczniom zachowywać wszystko, co im przykazał. Nie powiedział, że uczniowie muszą zachowywać jedno, dwa lub trzy przy­kazania, by osiągnąć zbawienie, ale powie­dział: „...zachowywać wszystko" (Mt 28, 20).

128.

  Muszę powiedzieć ci coś, o czym nie powin­naś wątpić i czego nie powinnaś uważać za rzecz bez znaczenia. Mówię ci mianowicie prawdę, którą usłyszałem od świętych praoj­ców. Jeśli nie osiągnęłaś jeszcze cichości, mil­czenia i daru łez, to nie powinnaś uważać się także za mniszkę, ale za kobietę świecką (la­ika). Zastanów się zatem, co ci przeszkadza w zdobyciu tych cnót, pokonaj wszystkie te przeszkody i z całych sił owych cnót pragnij.

129.

Ten, co porzuca troski i sprawy tego przemija­jącego świata i bez reszty poświęca się Bogu, osiągnie wkrótce czystość serca i stanie się do­skonały. Jeżeli poświęcasz się dobrym dzie­łom, odrzuć wszelkie staranie o jedzenie, odzież i inne potrzeby, i złóż całą swą nadzieję w Panu. Ufaj: Bóg będzie się troszczył o ciebie.

130.

Kto stawia straż u swych ust (por. Ps 141, 3), nigdy nie opuszcza celi oraz trwa w cichości, w milczeniu i na modlitwie, ten co dzień i co godzinę będzie doświadczał (widział) Boga.

Za: Meterikon Mądrość Matek Pustyni, przekład: Bogusław Widła, „PROMIC” - Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 2010