I im bardziej śpieszy ona w górę,
tym więcej jest rzeczy, o których zapomina, chyba że już tutaj
taki jest jej cały żywot, iż w pamięci są tylko rzeczy
godniejsze. I piękne jest zaiste wydobyć się już tutaj z trosk
ludzkich, więc z konieczności także z ich pamięci, tak iż jeśli
kto powie, że „dobra dusza zapomina”, to w tym znaczeniu powie
słusznie. Oto ucieka z wiru rzeczy mnogich i to, co mnogie, skupia w
jedno, porzucając owo nieskończone, wtedy bowiem nie ciąży jej
mnogość rzeczy, lecz ma swobodę ruchów i jest sobą. Przecież i
tutaj, ilekroć chce być „tam”, choć jeszcze jest tutaj,
odrzuca wszystko, co inne!
Plotyn, Enneady, t II, s 62
tłumaczenie: A. Krokiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.