Rada Epikura

«Winniśmy obrać sobie jakiegoś prawego człowieka i mieć go zawsze przed oczami, aby żyć tak, jakby on się nam przyglądał, i wszystko czynić tak, jakby on widział». Przepisał to, mój Lucyliuszu, Epikur. Przydał nam opiekuna czy wychowawcę — i bardzo słusznie: odpada znaczna część występków, gdy mają być popełnione w obecności jakiegoś świadka. Niech umysł nasz wystawia sobie kogoś, kogo by darzył szacunkiem, iżby dla jego powagi rzetelniej wykonywał nawet najskrytsze swe czynności. O, szczęśliw ten, kto odwodzi od występków nie tylko swoją obecnością, ale samą myślą o sobie! O, szczęśliw również i ten, kto potrafi tak poważać innego, iż uśmierza się oraz przywołuje się do porządku nawet na wspomnienie o tamtym! Kto może szanować tak kogoś drugiego, szybko i sam zasłuży sobie na szacunek.

Seneka