„Niedomogi
jego przejawiają się fizycznie w stanach depresji, okresach
bezsenności i w bólach nerwowych, psychicznie okresowo w
melancholii, gwałtownej potrzebie samotności, lęku przed
obowiązkami i odpowiedzialnością, przypuszczalnie również w
myślach o samobójstwie. Tak ciężko upośledzony, człowiek ten
utrzymuje się medytacją i wielką dyscypliną wewnętrzną dzielnie
w ryzach, do tego stopnia, iż większość ludzi z jego otoczenia
nie ma nawet pojęcia, jak poważnie cierpi, zauważając jedynie
ogromną jego nieśmiałość i zamknięcie w sobie”.
Hermann
Hesse, Gra szklanych
paciorków. Przeł. M.
Kurecka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.