DO
SWEJ DUSZY [Carm. II. I. 78 —
PG 37, 1425—1426]
Masz,
duszo, pracę wielką, jeżeliś gotowa. Badaj, czym jesteś, badaj,
jaka twa osnowa, skąd przyszłaś, dokąd idziesz,, gdzie kres masz
w swym bycie, czy to, czym żyjesz, życia nie gorsza połowa?
Masz, duszo, pracę wielką, tym
oczyszczaj życie! Boga sobie rozważaj tajemnice w niebie, co było
przed istnieniem, czym istnieć dla ciebie, skąd się wzięło i na
co się obraca skrycie? Masz, duszo, pracę wielką, tym oczyszczaj
życie!
Jak steruje, jak wszystkim
rządzi Bóg w mądrości, jak jedne rzeczy trwałe, inne bez
trwałości, jak ludzka najmniej pewna na tym świecie droga. Masz,
duszo, pracę wielką, patrz tylko na Boga!
Co mi tam dawna wielkość, co
obecna małość. Jaka z tych zmian dla życia wynurzy się stałość,
o tym myśl, a zakończy się twoje błądzenie. Masz, duszo, pracę,
tylko pracuj nieznużenie!
Za:
Jan Maria Szymusiak SJ, Grzegorz Teolog. U źródeł chrześcijańskiej
myśli IV wieku, Księgarnia Świętego Wojciecha, Poznań- Warszawa-
Lublin, Poznań 1965
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.