Prof. Kevin MacDonald o zaangażowaniu Żydów w XX-wieczne ruchy intelektualne i polityczne

Kevin MacDonald (ur. 1944 r.) jest profesorem psychologii ewolucyjnej oraz pracownikiem California State University. Autor wielu publikacji naukowych dotyczących perspektyw ewolucyjnych i kulturowych, psychologii rozwojowej i teorii osobowości. Największy rozgłos zyskała jego praca pt. „A people that shall dwell alone. Judaism as a group evolutionary strategy”, w której przedstawił i poparł argumentami tezę, iż judaizm jest nie tylko religią, ale konkretną strategią ewolucyjną, która służy narodowi żydowskiemu od tysiącleci. Prof. MacDonald jest także redaktorem naczelnym internetowego biuletynu The Occidental Observer, współpracownikiem portalu Nacjonalista.pl oraz członkiem zarządu partii politycznej American Freedom Party. 

Kevin MacDonald należy do najbardziej kontrowersyjnych intelektualistów w USA, a „Kultura krytyki” jest najobszerniejszym i reprezentatywnym wykładem jego poglądów. MacDonald bada naród i kulturę żydowską od strony jej cech „rasowych” i etnicznych. Wychodzi z założenia, że Żydzi jako grupa reprezentują pewną strategię ewolucyjną: dobór grupowy. Polega ona na etnocentryzmie, który oznacza obronę własnej etniczności przy jednoczesnym osłabianiu etniczności innych grup. I tak np. w USA środowiska żydowskie propagują uniwersalne prawa człowieka w celu „rozmycia” dominacji ludności pochodzenia europejskiego (m.in. przez liberalne przepisy imigracyjne), ściśle pilnując zarazem integralności własnej grupy. Przykładami takiej działalności na polu intelektualnym byłyby psychoanaliza i szkoła frankfurcka, którymi autor w tym tomie poświęconym kulturowemu wymiarowi etnocentryzmu obszernie się zajmuje. Choć krytycy uznają czasem jego badania za antysemickie, a skrajna prawica chętnie się na nie powołuje, są to prace niezwykle rzetelne naukowo, oparte na ogromnej erudycji i błyskotliwym wywodzie (druzgocąca krytyka szkoły frankfurckiej z naukowego punktu widzenia jest tu warta lektury sama w sobie). MacDonald podjął temat tabu – żydowskiej etniczności – uważając, że brak takiej analizy we współczesnym świecie warunkują przede wszystkim uprzedzenia poprawności politycznej.

Praca, którą wykonał Kevin MacDonald jest monumentalna, nie tylko ze względu na objętość książki (ponad 600 stron). Różnorodne źródła (sama bibliografia liczy pond 30 stron), bogata faktografia czynią lekturę „Kultury krytyki” obowiązkową dla wszystkich, którym obce są dwie skrajności – polityczna poprawność zagłuszająca fakty i przypinająca krytykom lobby żydowskiego łatki „antysemitów” oraz patologiczna antyżydowskość, której skutkiem jest ucieczka od rzeczywistości i swoista emigracja wewnętrzna, bo tylko to pozostaje w świecie, w którym każdy z którym się nie zgadzamy jest…Żydem.

Z zarzutem „antysemityzmu” oraz innymi wysuwanymi w stosunku do publikacji rozprawia się MacDonald już w przedmowie liczącej, co jest rzadko spotykane, kilkadziesiąt stron. Dr Fran Salter w naukowej recenzji „Kultury krytyki” zamieszczonej na łamach „Human Ethology Bulletin” pisze, iż MacDonald swoje badania oparł na uznanych źródłach i że twierdzenia, które rozwścieczyły niektóre postaci świata akademickiego są „nie tylko prawdziwe, lecz banalne z punktu widzenia badaczy obeznanych z różnorodną literaturą, na której się oparły”. Dalej pisze: „Nie licząc drażliwości politycznej samego tematu, trudność przed którą stoi MacDonald , polega w wielkiej mierze na tym, że na ogół znacznie góruje wiedzą nad krytykami, co nie sprzyja łatwemu porozumieniu; strony nie przyjmują wystarczająco wielu wspólnych założeń, aby mogły prowadzić owocny dialog. Niestety ten rozziew poznawczy powoli rośnie, ponieważ niektórzy z najbardziej zaciekłych krytyków MacDonalda, w tym koledzy wytaczający ciężkie zarzuty ad hominem, nie zadają sobie trudu przeczytania jego książek”. Ostatni fragment jest znamienny, wszak ileż to razy z podobną sytuacją mają do czynienia nacjonaliści w dyskusjach ze swoimi adwersarzami politycznymi, których jedyną broń jest przedrostek „anty”.

Polskiego czytelnika z pewnością najbardziej zainteresuje rozdział „Komunizm i tożsamość żydowska w Polsce”, opierający się w dużej mierze na głośnej książce Jaffa Schatza „Pokolenie: Wzlot i upadek żydowskich komunistów w Polsce” wydaną przez Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley.

Nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić wszystkich do zmierzenia się z tą unikatową publikacją. Pomimo objętości i złożoności poruszanych zagadnień, jej lektura jest prawdziwą przyjemnością, gdyż porusza tematy, które dominujący establishment chciałby ukryć gdzieś głęboko przed społeczeństwem. Wiedza to potęga.

WT

Kevin MacDonald
Kultura krytyki. Ewolucjonistyczna analiza zaangażowania Żydów w XX-wieczne ruchy intelektualne i polityczne,
ISBN 978-83-61182-97-9,
przeł. Michał Szczubiałka,
oprawa miękka,
145 x 205 mm,
616 s.

Spis treści
Rozdział I. Żydzi i radykalna krytyka kultury nieżydowskiej: wprowadzenie i teoria
Rozdział II. Boasowska szkoła antropologii i zmierzch darwinizmu w naukach społecznych
Rozdział III. Żydzi i lewica
Rozdział IV. Zaangażowanie Żydów w ruch psychoanalityczny
Rozdział V. Szkoła frankfurcka w socjologii i patologizacja więzi w społecznościach nieżydowskich
Rozdział VI. Żydowska krytyka kultury nieżydowskiej: repryza
Rozdział VII. Zaangażowanie Żydów w kształtowanie polityki imigracyjnej USA
Rozdział VIII. Konkluzja: dokąd zmierzają Żydzi i Zachód?

Książka do nabycia w WYDAWNICTWIE ALETHEIA oraz dobrych księgarniach na terenie całego kraju.

***

Artykuły prof. Kevina MacDonalda na portalu Nacjonalista.pl