Tak dumna była z konania,
Że wstyd nam twarze rumienił:
Jak mogło wszystko, co nam drogie,
Tak obce zdać się jej pragnieniu?
Tak rada była z przenosin
Tam, dokąd nikt z nas nie miał trafić
Tak rychło - że Boleść nasza
Zniżała się niemal w Zawiść -
Przkład S. Barańczak
Że wstyd nam twarze rumienił:
Jak mogło wszystko, co nam drogie,
Tak obce zdać się jej pragnieniu?
Tak rada była z przenosin
Tam, dokąd nikt z nas nie miał trafić
Tak rychło - że Boleść nasza
Zniżała się niemal w Zawiść -
Przkład S. Barańczak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.