Kontemplacja obrzydliwości

Niektórzy poeci wszakże, jak wspomniany Pierre de Nesson, ustalili nowy związek pomiędzy rozkładem ciała po śmierci a zwykłymi przejawami życia. Gnicie zwłok nie jest dziełem ziemi:

Robaki, co się kryją w ziemi

Nie dotkną ciała, choćby mogły.

Zaczyna się we wnętrzu człowieka:

Stamtąd robaki wypełzają

Zżerając wprzódy je do głębi.

Istnieje tam od początku; człowiek i urodził się, i umrze w fetorze zgnilizny:

Och, ty cuchnąca z matki łona

Zarazo, brudem wykarmiona

Pierwej, nieżeli się narodzisz.

Substancje i ciecze powodujące zgniliznę kryją się pod skórą:

Hiob na swą szatę kupił skórę;

Płaszcz ów przepasał grubym sznurem ,

By ciała jego nie widziano.

Ponieważ ludzie nie zdają sobie z tego sprawy, obowiązkiem poetów, kaznodziejów i moralistów jest im to uzmysłowić:

Leży w tym brudzie, otoczony

Zgnilizną, kałem z każdej strony,

W smrodzie, plwocinach, nieczystości.

Miejże na wszystko to baczenie …

Spójrz, jak z wewnętrznych dróg, kanałów

Mazie cuchnące się pomału

Na zewnątrz ciała wydostają. 

Philippe Aries

Człowiek i śmierć

s. 130

tłumaczenie: Eligia Bąkowska