środa, 30 kwietnia 2014

Małżeństwo napełnia ziemię, dziewictwo raj


  Konsekwencją upadku było także zepsucie i śmierć. I odwrotnie, dziewictwo, antycypując tym samym stan post mortem, zapewnia nieskazitelność i nieśmiertel­ność. „Dziewictwo prowadzi nasze życie z zepsucia do nieskazitelności", twierdził Bazyli z Ancyry. Dzięki dziewictwu pokolenie cielesne, wydane na zepsucie, zostało zastąpione pokoleniem duchowym, jako rękoj­mią nieśmiertelności. „Małżeństwo napełnia ziemię, dziewictwo raj", powiedział Hieronim. Często posłu­giwano się przeciwstawianiem phthora i aphtharsia, przyjmując, że phthora oznacza jednocześnie skażenie spowodowane śmiercią i zepsuciem, oraz nieczystość jako wynik połączenia cielesnego68. Wyeliminowanie zjednoczenia cielesnego, nieskazitelność i nieśmier­telność nie tylko przywracają człowiekowi stan rajski, ale ponadto wynoszą go poza naturę (ultra naturom, jak powiedział Hieronim) i czynią go „równym anio­łom", isangelos, zgodnie z określeniem Łk 20,36. Wszyscy wyżej cytowani autorzy, a także wielu innych (np. Efrem w swych Hymnach o dziewictwie zacho­wanych w języku ormiańskim) na wyścigi wy­chwalają dziewictwo i życie monastyczne jako życie anielskie (bios angelikos). Temat jest zbyt znany, by go tu dalej rozwijać: Wielka to rzecz - mówi Grzegorz z Nazjanzu - dziewictwo i bezżenność. Stawiają one człowieka wśród aniołów i istot wyższej natury.

  To ostatnie wyrażenie, he monadike physis („natura indywidualna"), warte jest podkreślenia. Życie aniel­skie cechuje bowiem nie tylko nieskazitelność i nie­śmiertelność, ale również jednostkowość.

   To samo można przypisać temu, kto już tu, na zie­mi, w tym życiu uczestniczy. Abba Arseniusz, zapyta­ny dlaczego ucieka od ludzi, odpowiedział: Wszystkie tysiące i miriady zastępów niebieskich mają tyl­ko jedną wolę, ludzie zaś mają wiele pragnień: nie potrafię więc zostawić Boga, a przyjść do ludzi.

Za: Antoine Guillaumont, U źródeł monastycyzmu chrześcijańskiego, t. 2, (seria: źródła monastyczne, t. 38, opracowania, t. 8, Tytuł oryginału: Études sur la spiritualité de l'Orient chrétien, przekład: S. Scholastyka Wirpszanka OSBap, Kraków - Tyniec 2006, TYNIEC- Wydawnictwo Benedyktynów

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.