Skoro więc wśród bytów rozróżniamy to, co naprawdę jest, oraz marność, trzeba poznać, czym jest marność, byśmy przez przeciwstawienie poznali naturę prawdziwych bytów. Tak czynią wszyscy święci, sprowadzając na dobrą drogę tych, którzy zeszli na manowce i pobłądzili, i zeszli z prawidłowej drogi, i wołają ich z daleka: uciekaj z drogi, po której idziesz, bo jest ona pełna złodziei, zbójów i zabójców; aby podróżnik, poznawszy niebezpieczeństwa, oddalił się z drogi zagłady, bo oddalenie od niej oznacza kroczenie drogą zbawienia. Tak samo wielki Eklezjastes woła z wysoka do ludzkiej natury, która, jak mówi prorok, błąka się po bezdrożach, a nie idzie drogą, jakby mówił: ludzie, dlaczego błądzicie w życiu? Dlaczego kochacie marność i miłujecie to, co nie istnieje, i przywiązujecie się do tego, co nie jest substancją? Inna jest droga prosta i zbawienna. Ją ukochajcie, dzięki miłości idźcie drogą, której na imię prawda, życie, światło, niezniszczalność i inne. Natomiast ta droga, którą teraz kroczycie, jest godna nienawiści i odrzucenia, bo jest mroczna i zakryta ciemnością, prowadzi ku urwiskom i przepaściom, do miejsc zamieszkałych przez dzikie bestie i do zasadzek zbójców.
(Z
pominięciem przypisów)
Za:
Grzegorz z Nyssy, Homilie do
Eklezjastesa, wstęp, tłumaczenie,
przypisy: Marta Przyszychowska, seria: Źródła Myśli Teologicznej
51, Wydawnictwo WAM, Kraków 2009
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.