Ociemniali i kulawi

Za Prawem o kulach drepcę,

Dla Słowa-m jest jako ślepce,

Podaj mi dłoń jak kalece,

Oświeć, Panie, mroczne serce.

Abym jelonkiem wyskoczył

Jako w widzeniu Proroczym,

Bym Cię w jaśnieniu obaczył,

Jakim Cię Ojciec otoczył.

O toczącej się wojnie

Dusza ma, królewskie dziecię,

Przez którą żyję na świecie,

Wdała się w nieustającą

Bitwę z ciemności przemocą.

Nie myślała przy jej wszczęciu,

Że z tysiącami dziesięciu

Oraz pocztem zmysłów pięciu

Nie da rady przedsięwzięciu.

Jakże dorównać wielmoży,

Co mu dwakroć tyle służy,

Skoro od swej własnej straży

Zdrady lękać się należy?

Pochwalali mnie świadkowie

Jako wojennika, co wie,

Jako słabsze bić od siebie,

Ale nie przeważne mrowie.

Lecz gdy Anioł zdał mi sprawę,   

Nim wyruszę na wyprawę,

Bym uznawszy zdanie zdrowe

Pokój zawarł zgodny z prawem,

Ja nie miałem na uwadze,

Coś mi powiedział w przestrodze,

I ległem w kurzu na drodze

Strzałami pokłuty srodze.

To widziałem po swych ziomkach,

 Iż stawali mężnie w szrankach,

Zadufany w mym rynsztunku

Nie bałem się pojedynku.

Lecz gdy nadeszły napaści,

Doznałem swojej słabości,

Co z hufca zacnych przemieści

Mnie w szermierze bezecności.

Anim koszta swe przemnożył,

Ani mozół, com zamierzył,

Jak ten, który mur założył

Bez wieńczącej całość wieży.

Lecz ty, co ogarniasz wszystko,

Stworzycielu wszystkich istot,

Duszy mojej zwiąż siedlisko

Niczym kopuła zamczysko,

By nie szydzili przechodnie,

Żem fundament kładł daremnie,

Lecz niech słowo twoje we mnie

Wieńczy dzieło twe niezmienne.

Za: Nerses Šnorhali, Jezus, Syn jedyny Ojca i inne poematy, przekład: ks. Marek Starowieyski, Jerzy Litwiniuk. Andrzej Mandalian, Wiktor Woroszylski, wstęp i opracowanie ks. Marek Starowieyski, Wydawnicto WAM* Księża Jezuici, Kraków 1998