Wstrzemięźliwość seksualna - sama istota monastycyzmu

Wstrzemięźliwość seksualna, celibat, należy do samej istoty monastycyzmu. Wiemy, że słowo monachos i jego syryjski odpowiednik ihiddyd - co ustalił w swych pracach Beck - oznaczały pierwotnie ascetę Kościoła wczesnochrześcijańskiego. Charakterystycz­ną cechą ascety była wstrzemięźliwość seksualna, wy­rzeczenie się małżeństwa lub stosunków małżeń­skich . Ten sens został jasno wyrażony w jednym z pierwszych greckich świadectw, w 75. logionie Ewan­gelii Tomasza: Rzekł Jezus: Wielu stoi przed drzwiami, ale samotni [monachoi, język koptyjski zachował słowo greckie] wejdą na gody.

Aby wejść do ślubnej komnaty, czyli do Królestwa niebieskiego, należy być monachos, czyli trzeba się wyrzec ziemskiej komnaty ślubnej, małżeństwa. Monachoi są przyrównani do dziewic, parthenoi, z przy­powieści o dziesięciu pannach u Mt 25,1-12. Wprost do tego tekstu odnosi się właśnie logion z Ewangelii Tomasza. Kiedy w IV w. mnich usuwał się na pusty­nię i odróżniał się od innych anachorezą, z natury rze­czy zachowywał wstrzemięźliwość seksualną, czyli ce­libat. Mnich bowiem, jak głosi sama nazwa, będąca w powszechnym użyciu od IV w., jest bezpośrednim spadkobiercą ascety, celibatariusza Kościoła trzech pierwszych wieków. Zachowywanie celibatu, wstrze­mięźliwość seksualna mnicha były zrozumiałe same przez się i nie podawano ich w wątpliwość.

Za: Antoine Guillaumont, U źródeł monastycyzmu chrześcijańskiego, t. 2, (seria: źródła monastyczne, t. 38, opracowania, t. 8, Tytuł oryginału: Études sur la spiritualité de l'Orient chrétien, przekład: S. Scholastyka Wirpszanka OSBap, Kraków - Tyniec 2006, TYNIEC- Wydawnictwo Benedyktynów