18 października 1917 roku. Lęk przed nocą. Lęk, że nocy nie będzie.
Nieszczęściem Don Kichota nie była jego wyobraźnia, tylko Sancho Pansa.
20 października. W łóżku. Są dwa grzechy główne popełniane przez ludzi, z których biorą się wszystkie inne: niecierpliwość i gnuśność. Niecierpliwość wywiodła ich z raju, gnuśność nie daje im tam wrócić. A może jest tylko jeden grzech główny: niecierpliwość. Niecierpliwość wywiodła ich z raju, niecierpliwość nie daje im tam wrócić.
Zło ma świadomość dobra, a dobro świadomości zła – nie.
Człowiek nie może żyć bez ciągłej ufności pokładanej w czymś niezniszczalnym w sobie, przy czym zarówno to, co niezniszczalne, jak i owa ufność mogą pozostawać dla niego ciągle w ukryciu. Jedną z możliwości wyrażenia tego pozostawania w ukryciu jest wiara w osobowego Boga.
Jedynym, co istnieje, jest świat duchowy; to zaś, co nazywamy światem zmysłowym, jest złem świata duchowego (...)
Każdej chwili odpowiada także coś, co jest spoza czasu. Świat przyszły nie może następować po świecie doczesnym, albowiem jest wieczny, zatem jego zetknięcie się w czasie ze światem doczesnym jest niemożliwością.
Jeśli to, co w raju rzekomo zostało zniszczone, dawało się zniszczyć, to nie miało istotnego znaczenia; jeśli jednak było niezniszczalne, to żyjemy w fałszywej wierze.
Kafka Franz, "Osiem notatników"
tłum. Barbara L. Surowska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.