piątek, 28 lutego 2014

Pokój i poruszenia


Użyte w polskim tłumaczeniu słowo „pokój" odpowiada greckiemu hesihia (łac. quies). Jest to jedno z kluczowych pojęć słownictwa duchowego w starożytności chrześcijańskiej. Oznacza całościowo stan życia mnicha: jego samotność zewnętrzną uzyskaną dzięki ucieczce od świata oraz wewnętrzne wyciszenie będące owocem praktyki. Izaak pisze chętnie o „zasiadaniu w pokoju". Czasem w tekście występuje słowo odpoczynek (bliskie znaczeniowo łacińskiemu otium), ale ono ma dwa przeciwstawne znaczenia: jest odpoczynek prawie tożsamy z pokojem oraz odpoczynek będący synonimem lenistwa, niedbałości, rozluźnienia.

Poruszenia

Termin często używany przez Izaaka. Odnosi się do bardzo różnych poruszeń w umyśle, duszy, sercu, ciele. Z samego znaczenia słowa wynika, że to nie wolna woła jest źródłem poruszeń. Mogą one pochodzić od Ducha Świętego, ale też od namiętności, myśli, przychodzić od zewnątrz: ze świata lub od demonów. A więc poruszenia mogą być dobre lub niedobre, przy czym u Izaaka najczęściej jest mowa o tych niedobrych.

Za: Św. Izaak z Niniwy, Gramatyka życia duchowego, wstęp, przekład z języka włoskiego, opracowanie i redakcja naukowa: Ks. Jan Słomka, Biblioteka Ojców Kościoła, Wydawnictwo „M”, Kraków 2010

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.