Użyte
w polskim tłumaczeniu słowo „pokój" odpowiada greckiemu
hesihia (łac. quies). Jest to jedno z kluczowych pojęć
słownictwa duchowego w starożytności chrześcijańskiej. Oznacza
całościowo stan życia mnicha: jego samotność zewnętrzną
uzyskaną dzięki ucieczce od świata oraz wewnętrzne wyciszenie
będące owocem praktyki. Izaak pisze chętnie o „zasiadaniu w
pokoju". Czasem w tekście występuje słowo odpoczynek (bliskie
znaczeniowo łacińskiemu otium), ale ono ma dwa przeciwstawne
znaczenia: jest odpoczynek prawie tożsamy z pokojem oraz odpoczynek
będący synonimem lenistwa, niedbałości, rozluźnienia.
Poruszenia
Termin
często używany przez Izaaka. Odnosi się do bardzo różnych
poruszeń w umyśle, duszy, sercu, ciele. Z samego znaczenia słowa
wynika, że to nie wolna woła jest źródłem poruszeń. Mogą one
pochodzić od Ducha Świętego, ale też od namiętności, myśli,
przychodzić od zewnątrz: ze świata lub od demonów. A więc
poruszenia mogą być dobre lub niedobre, przy czym u Izaaka
najczęściej jest mowa o tych niedobrych.
Za:
Św. Izaak z Niniwy, Gramatyka życia duchowego, wstęp,
przekład z języka włoskiego, opracowanie i redakcja naukowa: Ks.
Jan Słomka, Biblioteka Ojców Kościoła, Wydawnictwo „M”,
Kraków 2010
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.