Czyż bowiem jest na tym świecie większa udręka niż pałać ziemskimi pragnieniami?

16, 7. Człowiek, który wyrzeka się świata i pełen świętej tęsknoty gorąco wzdycha do niebieskiej ojczyzny, wzbija się od tych ziemskich trosk niczym, że tak powiem, unoszony na skrzydłach, skruszony widzi też, dokąd przedtem się stoczył, i z wielką radością wpatruje się w miejsce, do którego dojdzie. Tymczasem człowiek, który odwraca się od dającej wytchnienie kontemplacji i popada w troski tego świata, skoro tylko się opamięta, wnet zajęczy i zapłacze oraz ciężko utrudzony zrozumie, jak wielki spokój utracił i w jakim zamieszaniu się pogrążył. Czyż bowiem jest na tym świecie większa udręka niż pałać ziemskimi pragnieniami? A czyż jest większa beztroska niż ta, którą cieszy się człowiek, który o nic na tej ziemi nie zabiega? Wprowadzające zamęt obawy i troski tego świata pozbawiają zatem spokoju tych, którzy go miłują. Natomiast ci, którzy mają świat w nienawiści i nie zabiegają o jego względy, rozkoszują się spokojem wewnętrznego wyciszenia i w ten sposób już tutaj czują przedsmak odpoczynku, którego spodziewają się w przyszłym, pełnym pokoju życiu.

Za: Izydor z Sewilli, Sentencje, przekład i opracowanie: Tatiana Krynicka, podstawa przekładu: Isidorius Hispalensis, Sententiae, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012