Aforyzmy o ciele

Ciało jest więzieniem, grobem dla duszy.

Uwolnić duszę z „cielesnych więzów", z powiązania z martwym ciałem.

Ciało jest jak bagno, w którym dusza nie może uniknąć skalania się i splamienia.

Ciało jest „obce" dla duszy, jak „cielesne odzienie", jak „wstrętna maska", jak „skóra materialna", jak „tunika ze skóry".

Ciało nie jest mną, jest moim pierwszym „dobrem". (Pierwszym „złem” brzmiałoby lepiej)

Troszczyć się jedynie o duszę i nie interesować całą resztą.

Uwolnić się od ciała, „zrzucić wszelkie obciążenie", „nie obciążać własnej duszy szatami ciasnego i cielesnego życia, lecz czystością życia uczynić wszystkie własne czyny lekkimi jak pajęczyna".

Mieć w pogardzie, dręczyć, zabić ciało: „Ono mnie zabija, a ja je zabijam". „Ono mnie odziera, więc i ja je zdzieram".

Osłabić ciało. Święty Antoni Wielki utrzymywał, że siły duszy wzrastają, kiedy słabną pragnienia cielesne. „Jak silne mięśnie i zdrowy wygląd znamionują atletę, tak wychudłe ciało i bladość wynikająca ze wstrzemięźliwości wykazują, że chrześcijanin jest prawdziwym atletą przykazań Chrystusa".

Ciało jest „niewdzięcznym i zdradliwym przyjacielem", któremu nie należy ufać.

Ciało jest „narzędziem ducha", jak flet w rękach flecisty, jest „towarzyszem pracy dla duszy".