sobota, 15 grudnia 2012

Tygrys - wielki nauczyciel



Zwierzęta takie jak tygrys są uważane za bardzo efektywne w dyscyplinowaniu serca kammathana bhikkhu. Jak tylko słyszy on choćby pojedynczy odgłos tygrysa na wzgórzu, serce staje się chętne do podporządkowania i nie wędruje, nie odważając się ulec żadnym uciechom fantazji, jak to normalnie zwykło robić. Czasami ryk tego wielkiego nauczyciela, który jest tak mocny i potężny, rozlega się z bardzo bliska. Wtedy wydaje się, jakby zapomniało się oddychać i natychmiast zapomina się o tematach jakim oddają się kilesy w dzikich fantazjach i z dużą radością. Wszystko to znika zupełnie i to co pozostaje to strach i trzęsienie ciała. Czasami, z powodu intensywnego strachu, wydaje się jakby oddech rzeczywiście się zatrzymał i chociaż jest zimno, ciało staje się gorące i zlane potem. To w najwyższym stopniu odpowiednie dla serca, które jest tak brawurowe i uparte i które nie chce słuchać dźwięku Dhammy i jego znaczenia i które odmawia wszelkiej nauki. Ale teraz, nagle serce jest gotowe do wiary w Buddę i podporządkowuje się do tego stopnia, że pokłada życie w ręce Lorda Buddy. Człowiek w takiej sytuacji raczej już dłużej nie będzie myślał o tygrysie, ponieważ myśląc o nim tak bardzo wzmacnia się strach, że istnieje niebezpieczeństwo utraty zmysłów. Strach przed szaleństwem i strach przed śmiercią, są bardzo potężnymi czynnikami, które zmuszają człowieka do skierowania umysłu w kierunku „Buddho”, wewnętrznego „Buddho”, i czyniąc tak przez dłuższy czas, słowo „Buddho” i serce stają się jednym. Od tego momentu serce staje się ciche i milczące, aż pozostają tam tylko stan poznawania i nic więcej. Wszelki strach znika, jakby został wyrzucony, i zamiast niego, odwaga i śmiałość powstają beż żadnej myśli związanej z lękiem czy z czymkolwiek w świecie. Wtedy citta widzi jasno jak przykry jest strach przed tygrysami i również jak wielkimi wartościami są trzy klejnoty, Budda, Dhamma i Sangha. Serce jest stabilne, już dłużej bez chwiejności, wahania i wędrowania tam i z powrotem w towarzystwie obiektów powodujących powstanie emocjonalnych reakcji. To co pozostaje to spokojny szczęśliwy stan i serce, które jest pełne odwagi i stabilnej siły, tak, że citta może dokonać całkowitego zwrotu i stać się bliskim przyjacielem wroga – tygrysa. Faktycznie, czuje się nawet, że można by skoczyć mu na grzbiet i bawić się z nim, jak z bliskim przyjacielem, bez myślenia o tym, że mógłby nas skrzywdzić na sposób, którego uprzednio się tak obawialiśmy. Wydaje się również, jakby serce mogło być przyjacielem wszystkich żywych istot w lesie bez cienia myśli, że jakaś istota mogłaby nas skrzywdzić. Ponieważ tą rzeczą, która mogłaby skrzywdzić jest citta (zwierzęcia) ale obecnie, nasze własne serce ma moc nad nimi i osłabia ich moc i siłę ich woli.

Gdziekolwiek się przebywa, czy to w lesie, czy na wzgórzach, pod klifem, w dżungli, na zboczu góry czy różnych leśnych bytowiskach, generalnie mówiąc, kammatthana bhikkhu będzie szukał miejsc budzących strach, ażeby pomogło mu to w wzbudzeniu wysiłku w jego pracy. Dzikie zwierzęta, takie jak tygrysy są bardzo efektywnymi i pomocnymi w wzbudzaniu wysiłku, zatem lubi je, podczas gdy w tym samym czasie się ich obawia. Lubi tygrysy, ponieważ pomagają mu bardzo szybko wzbudzić strach. Ledwie widzenie ich śladów na ścieżce, przed jaskinią czy gdzie indziej, powoduje poważny i głęboki strach, powstający natychmiast, wzbudzający uczucie niebezpieczeństwa i niepewności w miejscu w którym przebywa. Wtedy, cokolwiek robi, cały czas czuje jak gdyby miały go odwiedzić, i tak jego serce pozostaje w stanie czujnej obserwacji. Jak tylko taki stan czujności powstaje, stan pilnego wysiłku też jest tam obecny. Ponieważ kiedy się boi, jego serce zwraca się ku rekolekcji Dhammy, jako jego schronienia czy używa wszystkiego cokolwiek oponuje i ogranicza ten strach, w czasie gdy on powstaje. Jakkolwiek długo kontynuuje on rekolekcję Dhammy, będzie też wykonywał pracę wzmacniającą siłę jego uważności, mądrości i pilności. Zatem, niezależnie czy lubią tygrysy, czy się ich boją, dla tych których intencją jest uzyskanie nauki Dhammy od nich, obie postawy wzmacniają i promują ten cel. I tak natychmiast zdobywają siłę serca dzięki nim, choć to może wydawać się niezwykłe, ale fakty są takie, że wielu mnichów dhatunga osiągnęło dobre rezultaty dzięki temu sposobowi. Wszystko to dzięki odwadze, która przychodzi wraz z wyrzeczeniem. Jeżeli ma się umrzeć, niech tak będzie ...

Ajahn Maha Bua

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.