Ta miłość do świata

Kiedy zacząłem wnikać w życie Laxa, wkrótce stało się dla mnie jasne, że ta miłość do świata i wszystkich obecnych w nim rzeczy oraz poszukiwanie słów na wyrażenie tego szczęścia określają trajektorię jego życia. Urodził się w Olean w stanie Nowy Jork 30 listopada 1915 roku, a zmarł 26 września 2000 roku, osiemdziesiąt pięć lat później, dwa miesiące po tym, jak wrócił do Stanów Zjednoczonych z portowego miasteczka Scala na greckiej wyspie Patmos. Prawie czterdzieści lat życia przeżył jako pustelnik na wyspach Kalymnos i Patmos.

Lax opublikował swój pierwszy wiersz, kiedy miał jedenaście lat, pisywał także teksty do gazetki szkolnej, ale poważnie zabrał się do pisania dopiero po wstąpieniu na Uniwersytet Columbia, za za­chętą i inspiracją Marka van Dorena i swego kolegi ze studiów Tomasza Mertona, z którym przyjaźnił się przez całe życie. Zarówno Lax, jak i Merton pracowali w literackim piśmie uniwersyteckim „Thejester", podobnie jak ich przyjaciel, artysta Ad Reinhardt.

Kiedy kilka lat po otrzymaniu dyplomu Merton wstąpił do zakonu trapistów w Gethsemane w Kentucky, Lax pracował prawie rok we Friendship House w Harlemie - katolickim ośrodku pracy społecznej, założonym przez Catherine de Hueck Doherty. Utrzymywał się dzięki pisaniu tekstów i pracy w zespole redakcyjnym magazynu „New Yorker".

Dziewiętnastego grudnia 1943, pięć lat (co do dnia) po tym, jak zrobił to Merton, Lax przyjął chrzest w Kościele katolickim. Rok wcześniej powiedział o tym zamiarze swojej matce, a ona poprosiła tylko, by na rok zaangażował się poważnie w wiarę żydowską, co Lax uczynił — w tym czasie nosił nawet czarny kapelusz i filakterie.

Pod koniec roku powiedział matce, że wciąż płonie w nim pragnienie, by zostać katolikiem, a ona udzieliła mu pełnego błogosławieństwa.

Za: Murray Bodo OFM, Mistycy. Odkrywcy Bożych dróg, tytuł oryginału: Mystic. Ten who show us the ways of God, przekład: Małgorzata Bortnowska, Wydawnictwo M, Kraków 2010