„Ciemność nie do przebycia"

Jeden z tłumaczy Objawień sugerował, by obciąć dłużyzny i powtórzenia, a akapity i zdania „uładzić", ale przecież tajemnic nie oferuje się w „uładzonej" postaci. Dzieło Juliany opisuje tajemnice, cuda i doświadczenia, które samej Julianie trudno było pojąć i zinterpretować, i dlatego źle by się stało, gdybyśmy chcieli wszystko uprościć, czyniąc lekturę jej książki zbyt łatwą i przejrzystą. Wcześniejsze zmagania o to, by zrozumieć, i późniejsze, by wyrazić, łączą się czasami ze sobą i niewykluczone, że nie obędzie się bez wysiłku i odrobiny dezorientacji w trakcie lektury. O niektórych fragmentach Pisma Świętego św. Augustyn mówił, że otoczone są „ciemnością nie do przebycia", dodając, że jest tak „za dopuszczeniem Boga", gdyż to, co się pojmuje w lot, niedostatecznie się ceni. Juliana także przekazuje nam słowa, które, jak wierzy, są własnymi słowami Boga i dlatego nie powinno się stwarzać czytelnikowi możliwości szybkiego prześliźnięcia się nad tekstem.

Tłumaczenie to zawsze kompromis, ja jednak starałam się zachować tekst Juliany i nie zastępować go własnym tekstem, dbając równocześnie o to, by usuwać wszystkie przeszkody utrudniające jego recepcję, przy czym nie chodzi mi tylko o język, który już wyszedł z użycia, lecz także o różne osobliwości tekstu, będące skutkiem upływu czasu, które mogą być do tego stopnia męczące, by wpływać na reakcję czytelnika. Mam nadzieję, że moja wersja jest na tyle bliska oryginałowi, że może być pomocą dla tych, którzy pragnęliby obcować z własnymi słowami Juliany, lecz nie znają średnioangielskiego. Chcę także, by był to tekst skierowany nie tylko do tych, którzy interesują się literaturą, myślą teologiczną czy głosem kobiety żyjącej w średniowieczu, lecz by pełnił on tę samą funkcję, jaką miał pełnić na początku, a więc tekstu religijnego.

Za: Juliana z Norwich, Objawienia Bożej Miłości, tytuł oryginału: Revelations of Divine Love, przełożył: Aleksander Gomola, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów „W drodze”, Poznań 2007