"Samotność! Cóż po ludziach?
Czym śpiewak dla ludzi?" W tej zbanalizowanej cytacie jest
nieodparta prawda, której głębię możesz zniszczyć, powtarzając
jak modlitwę te słowa. To
łatwo powiedzieć - trzeba mi
samotności. Ale zrozumieć, że się jest na zawsze samotnym,
godzić się na tę samotność - to wielka sprawa, doświadczenie
religijne. I ono właśnie w całej
swej sile i prawdzie - zamknięte
jest w tej cytacie.
Lechoń, Dziennik, t. II
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.