Głębia ta jest prostym milczeniem

Zatem powiadam: kiedy człowiek odwraca się od siebie i wszystkich stworzeń — w jakiej mierze w ten sposób postępujesz, w takiej samej jesteś zjednoczony i szczęśliwy w tej iskierce duszy, która nigdy nie dotyka czasu ani przestrzeni. Iskierka ta odrzuca wszystkie stworzenia i pragnie samego tylko Boga w Jego nagości, takiego jaki jest sam w sobie. Nie wystarcza jej Ojciec ani Syn, ani Duch Święty, ani trzy Osoby razem — w tej mierze w jakiej każda z nich pozostaje w swej właściwości. Światłu temu nie wystarcza też jedyność Boskiej natury, rozpatrywanej w jej płodności. Posunę się dalej, powiem coś, co zabrzmi jeszcze dziwniej, ale dla mnie jest to prawda pewna, prawda wieczna, prawda nieprzemijająca: światłu temu nie wystarczy nawet prosty, milczący byt Boży, który nie daje ani nie otrzymuje. Chce ono wiedzieć, skąd on pochodzi, chce przeniknąć do prostej Głębi, do milczącej pustyni, do której nigdy me miała wglądu ani odrębność, ani Ojciec, ani Syn, ani Duch Święty, do najgłębszego wnętrza, w którym nikt nie jest u siebie. Tam tylko światło to znajduje zadowolenie, tam jest też bardziej wewnątrz aniżeli samo w sobie. Bo Głębia ta jest prostym milczeniem, w sobie samym niezmiennym, a niezmienność ta stanowi przyczynę wszelkich zmian i źródło wszelkiego życia rodzącego się w istotach żyjących obdarzonych umysłem.
Mistrz Eckhart