O cnocie

"Jeżeli istnieje coś, co zależy od nas i nie ma nad sobą pana, to czymś takim jest cnota (gdyby bowiem pochodziła od natury czy jakiegoś boskiego przeznaczenia, nie należałoby chwalić człowieka moralnie dobrego).

Cnota jest dobrowolna i polega na gorącym, szlachetnym i trwałym usposobieniu. Z faktu że cnota jest dobrowolna, wynika niedobrowolność wady.

Któż bowiem chciałby dobrowolnie mieć w najpiękniejszej i najcenniejszej części siebie samego najgorsze zło ? Jeżeli bowiem ktoś pragnie zła, to przede wszystkim czyni to , uważając, że pragnie dobra, a nie zła. J jeżeli ktoś ucieka się do zła, to jego zamiar uniknięcia zła większego poprzez wybór zła mniejszego jest wynikiem całkowitego błędu, i w ten sposób opowiedzenie się za złem okazuje się niedobrowolne.

Nie jest bowiem możliwe, aby ktoś pragnął zła dla samego zła, a nie w nadziei zdobycia dobra lub z obawy przed większym złem."

Didaskalikos, XXVI,1