"Życie lorda Byrona jest
przedmiotem rozlicznych domysłów i oszczerstw: młodzi ludzie
potraktowali serio czarodziejskie słowa; kobiety choć przerażone,
ulegały potworowi i gotowe były pocieszać samotnego i
nieszczęśliwego Szatana. Kto wie, może nie znalazł kobiety,
której szukał, dość pięknej i serca równie wielkiego jak jego
własne. Powiada się, że Byron to odwieczny wąż uwodziciel,
znieprawiający nieprawy rodzaj ludzki; ten geniusz złowieszczy i
cierpiący, w pół drogi pomiędzy tajemnicami materii i ducha, nie
znajduje rozwiązania zagadki świata; życie widzi jako szyderstwo
straszne, bez przyczyny, przewrotny uśmiech Zła; to syn rozpaczy,
który gardzi i odrzeka się, a niosąc w sobie nieuleczalną ranę,
mści się i wszystko wokół poprzez rozkosz przywodzi do
cierpienia; nie znał wieku niewinności, nie poznał, co znaczy być
odrzuconym i przeklętym przez Boga; napiętnowany wyszedł z łona
natury i jest potępieńcem nicości.
François-René
de Chateaubriand, Pamiętniki zza grobu, przeł. Joanna Guze,
Państwowy Instytut Wydawniczy 1991.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.