Krates

Krates

Antystenes podaje w Sukcesji filozofów, że Krates zdecydował się na przystąpienie do szkoły cyników, kiedy w pewnej tragedii zobaczył Telefosa trzymającego w ręce koszyk na ryby i w ogóle będącego w pożałowania godnym stanie. Spieniężywszy cały majątek — a pochodził z majętnej rodziny— zebrał około 200 talentów i rozdzielił je między rodaków, a sam poświęcił się całkowicie filozofii, jak o tym wspomina komediopisarz Filemon, który tak mówi o kimś: W lecie nosił płaszcz ciepły wełniany, aby być jak Krates, a w zimie tylko łachman.

Diokles opowiada, że Krates usłuchał Diogenesa, który mu radził, aby swoją ziemię zostawił na pastwisko dla owiec, a pieniądze, jakie ma, wrzucił do morza. Powiadają, że w domu Kratesa mieszkał przez pewien czas Aleksander, jak przedtem w domu Hipparchii Filip. Krates często odpędzał kijem krewnych, którzy przychodzili, żeby go odwieść od jego sposobu życia, i był nieustępliwy w wierności swoim zasadom. Demetrios z Magnezji mówi, że Krates złożył swoje pieniądze u pewnego bankiera i polecił, aby wydał je jego dzieciom, jeśli będą ludźmi niewykształconymi, jeśli zaś poświęcą się studiom filozofii, aby rozdzielił je między pospólstwo, bo ci, co filozofują, nie potrzebują pieniędzy. (...)

Mówił, że dopóty trzeba się uczyć filozofii, aż człowiek zrozumie, że wodzowie wojenni są poganiaczami osłów. Mówił, że ci, którzy żyją wśród pochlebców, są równie bezbronni jak cielęta pośród wilków; tak samo nie mają nikogo, kto by im pomógł, lecz są otoczeni wrogami. Gdy czuł, że chwila śmierci się zbliża, śpiewał sam sobie żałobną pieśń:

Schodzisz więc, kochany, zgięty staruszku, idziesz do domu Hadesa, wiekiem zgarbiony.

Był bowiem zgarbiony ze starości. Gdy Aleksander go zapytał, czyby chciał, aby zostało odbudowane jego miasto ojczyste, odpowiedział: "I po co? Żeby jakiś inny Aleksander znowu je zburzył?" 

Mawiał, że niesława i ubóstwo są jego ojczyzną, nie narażoną na przeciwności losu, i że rodakiem jego jest Diogenes niedostępny zawiści.

za: Diogenes Laertios

Żywoty i poglądy słynnych filozofów

tłumaczenie: Irena Krońska