Stałość Leajny

Pięknym też darem uczczono stałość Leajny; była ona heterą, kochanką Harmodiosa i Aristogejtona* i wtajemniczona w spisek przeciwko tyranowi, jako kobieta dzieliła przynajmniej ich nadzieje. Bo i ona piła szał natchnienia z owej szlachetnej czary Erosa i przez tego boga została przygotowana na uczestniczkę tajemnic. Skoro więc tamtym się nie udało i zginęli, badana i zmuszana mękami do wskazania ukrywających się jeszcze spiskowców, nie uległa, oparła się, wykazawszy przez to, że uczucia tamtych nie były czymś niegodnym, skoro taką niewiastę kochali. Ateńczycy zaś odlali ze spiżu lwicę bez języka i ustawili ją w bramie Akropolu, przy czym odwaga zwierzęcia tego miała wykazywać jej niezłomność, a brak języka—jej milczenie i wierność świętości tajemnicy.

*Harmodios i Aristogejton, słynni „tyranobójcy" ateńscy, zginęli w zamachu na synów tyrana Pejsistrata, Hippiasza i Hipparcha. Imię hetery Leajna znaczy „lwica".

Plutarch, Moralia, t I

tłum. Zofia Abramowiczówna