Mnisi, załóżmy,
że człowiek zarzucił pojedynczą uprząż w
wielkim oceanie i byłby tam ślepy żółw,
który wynurzałby się na powierzchnię co sto
lat. Jak myślicie mnisi, czy ten ślepy żółw,
wynurzający się na powierzchnię co sto lat wsadziłby
swą głowę w tą uprząż?” "Gdyby to
zrobił, to nastąpiłoby to po bardzo długim
czasie”. "Prędzej, powiadam, ten ślepy żółw,
wynurzający się na powierzchnię co sto lat wsadzi swą
głowę w tą uprząż, niż głupiec,
który zszedł do niższych światów,
odzyska ludzki status. Dlaczego tak jest? Ponieważ tam nie ma
prowadzenia się zgodnie z Dhammą, nie ma właściwego
prowadzenia się, ani korzystnego działania przynoszącego
zasługi. Przeważa tam wzajemne pożeranie się,
pożeranie słabszych. Dlaczego tak jest? Ponieważ
mnisi, nie widzi się tam Czterech Szlachetnych Prawd. Jakich
czterech? Szlachetnej prawdy o cierpieniu, Szlachetnej prawdy o
powstaniu cierpienia, Szlachetnej prawdy o wstrzymaniu cierpienia,
Szlachetnej prawdy o drodze prowadzącej do wstrzymania
cierpienia. Zatem mnisi wysiłek powinien zostać uczyniony
by zrozumieć: „To jest cierpienie ...To jest powstanie
cierpienia...To jest wstrzymanie cierpienia...To jest droga
prowadząca do wstrzymania cierpienia.
SN 56: 47
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.