Największa część ludzi znajduje dostateczne zajęcie w byle czym

Niewłaściwie twierdzi się, że nuda jest nieszczęściem powszechnym. Powszechne są raczej brak zajęcia i bezczynność, niż nuda. Nudy doznają jedynie ci, w których duch jest coś wart. Im możniejszy w kim jest duch, tym częstsza, przykrzejsza i straszliwsza jest nuda. Największa część ludzi znajduje dostateczne zajęcie w byle czym i dostateczne zadowolenie w byle śmiesznym zajęciu, a kiedy jest zupełnie niezajęta, nie doznaje z tego powodu wielkiej przykrości. Stąd pochodzi, że ludzie wyżsi są tak mało rozumiani w sprawie nudy i nieraz zdumiewają pospólstwo, a czasem doprowadzają do śmiechu, kiedy mówią o niej i skarżą się słowy poważnymi, których się zazwyczaj używa określając nieszczęścia życiowe największe i nieuchronne.

*

Nuda jest do pewnego stopnia najszczytniejszym z ludzkich uczuć. Nie, żebym wierzył, iż z badania tego uczucia rodzą się owe następstwa, które wielu filozofów mniemało zeń wydobywać; niemniej jednak niemożność zadowolenia się żadną rzeczą ziemską, ni, żeby tak rzec, całą ziemią, rozważanie nieokreślonego rozpostarcia się przestrzeni, liczba i przedziwny ogrom światów i świadomość, że wszystko jest szczupłe i maleńkie wobec zdolności własnego ducha, wyobrażanie sobie nieskończonej liczby światów i uczucie, że duch nasz i pragnienie nasze jest jeszcze większe, niż tak zbudowany wszechświat i ustawiczne oskarżanie rzeczy o nie - niedostateczność i nicość, i odczuwanie braku i pustki i stąd nudy wydają mi się najwybitniejszym znakiem wielkości i szlachetności natury ludzkiej. Toteż nuda jest mało znana ludziom bez wartości i bardzo mało, lub wcale nie, stworzeniom innym.

Leopardi, Myśli

tłumaczenie: Józef Ruffer