I niech nie pomyśli o tym, aby skierować spojrzenie na twarz kobiety

Walka z demonami (III)

28. Ogień oczyszcza ziemię, a gorliwość praktyk oczyszcza serce i uzdatnia je do uprawy czystej i duchowej. Praktyki wykonane dla Boga są czasem świętym, kiedy to strzeżemy boskiego odpoczynku. Poprzez praktyki otrzymujemy laskę duchową, święte dary i moce niebieskie. Ten, kto dzięki swojej stałej gorliwości o Boga na to zasłużył, posiądzie zdolność nieustannego zachwycenia w Nim.

29. Kto trudzi się dla Boga i lęka z powodu swoich grzechów, ten jest godny, aby w swojej duszy widzieć Boże cuda. Kto jest uciśniony przez swoją wolę, jest jak ten, kogo Bóg zaniesie wszędzie we wnętrzu swojej dłoni, aby grzech nie zbliżył się do niego, poza przypadkiem, kiedy przychodzi jako próba, aby Bóg znał jego gorliwość o Niego, jak jest napisane: „Zewsząd znosimy utrapienia, lecz nie jesteśmy zmiażdżeni" (por. 2 Kor 4,8).

30. Powinniśmy wiedzieć, bracia, że tylko przez wiele ucisków możemy wejść do królestwa Bożego (por. Dz 14,22) i dusza potrzebuje ucisków spowodowanych przez wolę, aby móc zwyciężyć przyzwyczajenie do gnuśności i pozwolić, aby łaska prowadziła ją drogą pełną zasług, jak to powiedział święty Bazyli, mistrz prawdy: „Któż może otrzymać Ducha Boga żywego, trwając w dobrobycie i obfitości pokarmów?".

31. Z pewnością droga Boża nie wymaga rzeczy niemożliwych, ale tego, co jest wykonalne i możliwe do wypełnienia teraz. Ci, którzy uciekają od utrapień i nie podejmują trudów, wpadają w ręce szatana, który jest lubieżnikiem. Wyjaśnił to Arseniusz w swoim powiedzeniu: „Umartw swoje myśli skąpym pożywieniem, gdyż zwracają się ku kontemplacji w głodzie, a nie w rozwiązłości". A ojciec Pojmen stwierdza: „Głód i czuwanie nie pozwolą, abyś miał ochotę na nieprzyzwoitości". Tak mówiąc, wyjaśnił, że złe myśli uciszają się w duszy poprzez głód i brak odpoczynku we śnie. Faktycznie, gdy człowiek jest uciśniony przez utrapienia, nie ma już siły, aby zwracać się ku innym sprawom.

35. Cztery rzeczy strzegą czystości u tego, kto chce ją zachować w swojej duszy i być zwycięzcą w walce. Niech jakikolwiek pustelnik, nawet w podeszłym wieku, nie liczy, że może oczyścić swoją myśl bez tych czterech rzeczy. Oto one: wystrzeganie się nadmiernej swobody członków oraz rozluźnienia w sobie, co oszczędza pustelnikowi gwałtownych walk; spojrzenie wstydliwe i skromne, także w starości, ponieważ zaniedbanie tego rzuca pustelnika ciągle na nowo w wielkie niebezpieczeństwo i czyni go ustępliwym; wreszcie wystrzeganie się czy to spojrzenia, czy kontaktu, które wystawiają pustelnika na trudne walki.

36. I niech nie pomyśli o tym, aby skierować spojrzenie na twarz kobiety, choćby była stara i nie wyglądała ładnie. Niech pustelnik strzeże swoich uszu przed opowieściami kobiet, to jest niech nie słucha żadnych nowin o nich, ponieważ to rozbudza w duchu większe marzenia niż spojrzenie, tak że nawet czyści są przez nie zbrudzeni.

37. Konieczne jest, abyśmy strzegli naszych umysłów, tak by nie dosięgły ich jakiekolwiek z tych myśli i aby te myśli nie niepokoiły nas, gdy słuchamy opowiadań, nawet gdyby to było opowiadanie dotyczące kobiety świętej i czystej w swoim sposobie życia i wyglądzie. Zachowuj to wszystko, jeżeli chcesz pozostać czysty.

Za: Św. Izaak z Niniwy, Gramatyka życia duchowego, wstęp, przekład z języka włoskiego, opracowanie i redakcja naukowa: Ks. Jan Słomka, Biblioteka Ojców Kościoła, Wydawnictwo „M”, Kraków 2010