Kołysanka

Zaśnij, syneczku, śpij,

pod powiekami skryj

niebieskie swe źrenice.

Kiedyś zwiędną jak mech,

gdy ci życie i pech

obrócą świat na nice.

Zaspokoją twą chęć

dwie dziewczyny lub pięć,

bo można tak bez końca.

Któraś powie ci „nie”,

rany zabliźnią się

i pójdziesz w ślady ojca.

Zaśnij, syneczku, śpij,

mleka starczy, więc pij,

bo jesteś grzecznym synkiem.

Kiedyś wyrośniesz nam,

w barze usiądziesz sam

nad zgoła innym drinkiem.

Szybko upłynie czas,

wstąpisz do armii raz,

broń błyśnie zamiast słońca.

Wódka na chwile złe,

cofać nauczysz się

i pójdziesz w ślady ojca.

Śpisz już, syneczku, śpisz,

bieda piszczy jak mysz,

a strach ma dyżur nocny.

Zimny żłobek dzień w dzień,

mama podrzuci cię

na wychowanie obcym.

Przepis jak kłamać masz

rzucą ci prosto w twarz,

zysk każdy to twa strata.

Kompromisy, by żyć,

cel - samotność jak nić.

I będziesz niczym tata.

Karel Kryl

tłum. Renata Putzlacher