Medytacja z Ajahnem Sumedho 14

Ale to miejsce, gdzie pojawia się zaufanie. Jeżeli jesteś przytomny tego : „Och, nie wiem” jako obecnej percepcji, że „Nie myślę, bym kiedykolwiek zrealizował nibbanę” jest obecną percepcją – zaufaj tej przytomności. To wszystko co potrzebujesz wiedzieć. Jest to takie jakie jest. Nie osądzamy nawet tej percepcji, nie mówimy: „Co za głupia percepcja!” Niczego nie dodajemy. I przytomność tego, to jest to na co wskazuję, przytomność. Naucz się ufać raczej tej przytomności niż temu co mówi ci percepcja. Percepcja może być nawet całkiem rozsądna, na swój sposób, ale przywiązanie do niej jest miejscem gdzie się gubisz. „Powinniśmy praktykować medytację. Nie powinniśmy być egoistyczni i powinniśmy nauczyć się być bardziej zdyscyplinowani i odpowiedzialni za nasze życie”. To bardzo dobra rada, ale jeśli się do tego przywiążę, co się stanie? Powrócę do myślenia, „Nie jestem wystarczająco odpowiedzialny, muszę stać się bardziej odpowiedzialny, i nie powinienem być tak egoistyczny. Jestem zbyt egoistyczny, a nie powinienem” - i znów powracam na kręcące się koło. Można być zastraszonym nawet przez dobrą radę. Cóż więc robić? Zaufaj tej przytomności. „Powinienem być odpowiedzialny” - jest widziane i relacja z tym nie jest już dłużej relacją chwytania się tego. (…)

Punkt ciszy daje ci perspektywę na warunki, na obracające się koło, na pomieszanie, na bałagan. Wprowadza cię w perspektywę tego, co jest raczej poznawaniem jakim to jest, niż jakimś rodzajem osobistego utożsamiania się z tym. Możesz zobaczyć, że twoja prawdziwa natura jest poznawaniem, czystym stanem, czystą świadomością, czystą przytomnością. Uczysz się pamiętać o tym, być tym; to twój rzeczywisty dom, to czym rzeczywiście jesteś, a nie to czym myślisz, że jesteś, zgodnie z uwarunkowaniem twojego umysłu.