Ten kto czyni raj ze swego chleba, czyni piekło ze swego głodu.

Moje „ja” odchodzi coraz dalej i dalej ode mnie. Dzisiaj jest moim najodleglejszym „ty”.

Ten kto zrobił tysiąc rzeczy, i ten kto nie zrobił żadnej, obaj odczuwają te same pragnienie: zrobić coś.

Krzywda jakiej nie popełniłem, jakąż krzywdę wyrządziła!

Ten kto czyni raj ze swego chleba, czyni piekło ze swego głodu.

Mniej degradującym jest obawianie się niż bycie tym, którego się obawiają.

Ci którzy pozbyli się swych skrzydeł, są smutni nie widząc się latających.

Nie widzisz rzeki łez, ponieważ brakuje w niej jednej łzy – twojej.

Ubóstwo mego sąsiada czyni mnie biednym, moje własne nie.

Rozpocząłem komedię jako jej jedyny aktor, i doszedłem do jej końca jako jedyny widz.

Ponieważ znają imię tego czego szukam, myślą że wiedzą czego szukam.

Już dłużej nie mogę na ciebie czekać. Ponieważ przybyłeś.

Poza moim ciałem, żyły me są niewidzialne.

Kwiaty są bez nadziei. Ponieważ nadzieja jest jutrzejsza, a kwiaty nie mają jutra.

Antonio Porchia