Myślisz, że mnie zabijasz. Ja myślę,
że popełniasz samobójstwo.
Ten kto mówi prawdę, prawie nic nie
mówi.
Przez tysiąc lat pytałem siebie, „Co
teraz będziesz robił?” I wciąż nie potrzebuję odpowiedzi.
Kiedy napotykam jakąś ideę nie z
tego świata, czuję jakby poszerzał się świat.
Przychodzi nowy ból i stare bóle,
gospodarze domu, przyjmują go swoim milczeniem, nie swoją śmiercią.
To co w człowieku nie może zostać
udomowione nie jest jego złem, ale jego dobrem.
Są cierpienia, które straciły pamięć
i nie przypominają sobie dlaczego są cierpieniami.
Antonio Porchia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.