Zastępowałem w klatce dzikie zwierzę

Zastępowałem w klatce dzikie zwierzę,

wypalałem swój wyrok i ksywę gwoździem na ścianie baraku,

grałem w ruletkę, plażowałem na Riwierze,

jadłem obiad z diabli wiedzą kim we fraku,

z wysokości lodowca świat oglądałem polarny,

trzykroć tonąłem, dwakroć mnie skalpel chlastał,

rzuciłem kraj, który mnie wykarmił...

Z tych, co mnie zapomnieli, złożyłoby się miasto.

Włóczyłem się po stepach, gdzie wrzask Hunów brzmi jeszcze w wichrze,

przywdziewałem ubrania pod dyktando kolejnej mody,

siałem żyto, kryłem papą smołową spichrze,

piłem każdy płyn z wyjątkiem suchej wody.

W sny moje wbiła się straży oksydowana źrenica,

chleb wygnania żarłem ze skórką, oczyszczając z okruchów blat;

przyzwalałem strunom głosowym na wszystkie dźwięki prócz wycia —

w końcu przeszedłem na szept. Dziś mam czterdzieści lat.

Co mogę powiedzieć o życiu? Że rzecz to w sumie dość długa.

Tylko nieszczęście budzi we mnie zrozumienie,

ale dopóki ust mi nie zatka gliniana gruda,

będzie się z nich dobywać tylko dziękczynienie.

Josif Brodski

tł. Stanisław Barańczak