wtorek, 22 grudnia 2015

Ponad mózgiem jest coś co obserwuje sam mózg.


Strach karmi wyobraźnię.

Zagubione duchy. Sędziowie bez sprawiedliwości, kapłani bez religii.

Fraza: „Umiera, ponieważ żył”.

Smutna nauka co uczy ślepych ludzi mówienia o świetle i kolorach, i wmawia im, że są w stanie dokonywać osądów o tych rzeczach.

Te ciężkie umysły co doskwierają nam swą wagą i niemobilnością. Nie możesz sprawić by latały czy pływały. Ponieważ nie wiedzą jak sobie pomóc, chwytają się ciebie i ciągną w dół.

Długi skracają życie.

Wiedzieć czego trzeba sobie zabronić.

To klucz. Jaka różnica czy jest złoty czy żelazny. Może otwierać rzeczy.

To nie mentalnego wytchnienia szukają, ale mentalnego lenistwa.

Wejdź w siebie (mówimy). Kiedy wchodzi w siebie, widzi Boga.

Pragną wstrząsnąć światem, a nie uczynić go mądrzejszym.

Umysły które są orłami bez piór, bez skrzydeł.

O tych co pamiętają dzieciństwo i tych co pamiętają tylko szkołę.

Żyć bez ciała!

… z tym śmiechem wydającym cieszyć się złem.

Tak jak te akty sprawiedliwości, psujące tych którzy je dokonują.

Widzieć świat oznacza osądzić sędziów.

Ich głowy są zbyt małe na wielkość ich idei.

By zejść w siebie musimy wpierw się podźwignąć.

Tacyt. I wszystkie te słowa będące niejasnymi tylko raz.

Mała dziewczynka słuchająca muzyki po raz pierwszy w życiu, wykrzykuje: „To Bóg mówi do nas!”.

Obciążony tym niedającym się znieść własnym ciężarem.

Ponad mózgiem jest coś co obserwuje sam mózg.


Joseph Joubert


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.