Po nas, których nie było, cierpliwe powietrze
Nieważny szczegół z płyt pamięci zetrze...
Potarga po śmietnikach bibulaste zwoje
Tego, co nasze, co Twoje, co moje...
I jak zeschłe owady poprzybija szpilką
Na ciemne sukno i zostanie tylko
Milczenie - opuszczony w bezładnym pośpiechu
Tonący oddech ludzkiego oddechu...
Krzysztof Ćwikliński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.