Phassa - kontakt

Phassa – kontakt, to fundamentalne pojęcie w Dhammie. Wraz z notą czcigodnego Nanaviry do zrozumienia kontaktu wskazane jest przestudiowanie poniższych Sutr:

Wtedy, wieczorem, czcigodny Bhumija wyszedł z odosobnienia i podszedł do czcigodnego Sariputty. Wymienił pozdrowienia z czcigodnym Sariputtą i kiedy kurtuazyjna i grzecznościowa rozmowa została zakończona, usiadł z boku i rzekł do niego: „Przyjacielu Sariputto, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy sam, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez innego, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy zarówno sam, jak i są tworzone przez innego, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że przyjemność i ból powstają przypadkowo, nie będąc tworzone ani przez siebie samego ani przez innego. I teraz, przyjacielu Sariputto, co mówi o tym Zrealizowany? Czego naucza? Co powinniśmy odpowiedzieć, żeby przedstawić to tak jak było to powiedziane przez Zrealizowanego, bez błędnego reprezentowania go tym co sprzeczne z faktami? I jak powinniśmy wyjaśniać zgodnie z Dhammą, by nie dać podstawy pod uprawnioną krytykę naszego twierdzenia?” „Przyjacielu, Zrealizowany powiedział, że przyjemność i ból są powstałe współzależnie. Zależnie od czego? Zależnie od kontaktu. Jeżeli powie się tak, przedstawi się to tak jak było powiedziane przez Zrealizowanego, bez błędnego reprezentowania go tym co sprzeczne z faktami. I tak powinieneś wyjaśniać zgodnie z Dhammą, by nie dać podstawy pod uprawnioną krytykę twojego twierdzenia.

I tak, przyjacielu, w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy sam, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez innego, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy zarówno sam jak i są tworzone przez innego, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przypadkowo, jest to determinowane przez kontakt. Zatem przyjacielu, w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez samego człowieka, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez innego, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy zarówno sam, jak i są tworzone przez innego, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przypadkowo – w każdym tym przypadku to niemożliwe by doświadczali oni (czegokolwiek) bez kontaktu”.

Czcigodny Ananda usłyszał tą konwersację pomiędzy czcigodnym Sariputtą i czcigodnym Bhumiją. Wtedy podszedł do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku i zdał sprawę Zrealizowanemu z całej konwersacji pomiędzy czcigodnym Sariputtą i czcigodnym Bhumiją.

Dobrze, dobrze, Anando! Każdy odpowiadający właściwie, odpowiedziałby tak jak odpowiedział Sariputta. Powiedziałem, Anando, że przyjemność i ból są powstałe współzależnie. Zależnie od czego? Zależnie od kontaktu. Jeżeli powie się tak, przedstawi się to tak jak było powiedziane przeze mnie, bez błędnego reprezentowania mnie tym co sprzeczne z faktami. I tak powinno się wyjaśniać zgodnie z Dhammą, by nie dać podstawy pod uprawnioną krytykę swego twierdzenia.

I tak, Anando, w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy sam, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez innego, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy zarówno sam jak i są tworzone przez innego, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przypadkowo, jest to determinowane przez kontakt. Zatem Anando, w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez samego człowieka, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przez innego, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból człowiek tworzy zarówno sam, jak i są tworzone przez innego, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że przyjemność i ból są tworzone przypadkowo – w każdym tym przypadku to niemożliwe by doświadczali oni (czegokolwiek) bez kontaktu.

Anando, kiedy jest ciało, z powodu cielesnej intencji, przyjemność i ból powstają wewnętrznie; kiedy jest mowa, z powodu werbalnej intencji, przyjemność i ból powstają wewnętrznie; kiedy jest umysł, z powodu mentalnej intencji, przyjemność i ból powstają wewnętrznie – z ignorancją, jako warunkiem.

Albo z własnej inicjatywy, Anando, tworzy cielesną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; bądź skłaniany przez innych tworzy tą cielesną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie. Albo z premedytacją, Anando, tworzy cielesną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; albo nierozważnie tworzy tą cielesną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie.

Albo z własnej inicjatywy, Anando, tworzy werbalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; bądź skłaniany przez innych tworzy tą werbalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie. Albo z premedytacją, Anando, tworzy werbalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; albo nierozważnie tworzy tą werbalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie.

Albo z własnej inicjatywy, Anando, tworzy mentalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; bądź skłaniany przez innych tworzy tą mentalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie. Albo z premedytacją, Anando, tworzy mentalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; albo nierozważnie tworzy tą mentalną determinację, determinowaną przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie.

Ignorancja jest wpisana we wszystkie te stany. Ale z zanikiem i wstrzymaniem ignorancji, nie istnieje to ciało determinowane przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; ta mowa determinowana przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie; ten umysł determinowany przez przyjemność i ból powstałe wewnętrznie. To pole nie istnieje, ta strona nie istnieje, ta baza nie istnieje, ta fundacja nie istnieje, determinowane przez którą, przyjemność i ból powstają wewnętrznie. SN 12: 25

Tak usłyszałem. Przy tej okazji Zrealizowany mieszkał w Uruvela, przy rzece Neranjara u korzenia Drzewa Bodhi, po zrealizowaniu pełnego przebudzenia. Przy tej okazji Zrealizowany siedział ze skrzyżowanymi nogami przez siedem dni doświadczając przyjemności wyzwolenia. Wtedy, na końcu tych siedmiu dni, Zrealizowany wyszedł z tej koncentracji i okiem Buddy przeegzaminował świat. Podczas tej egzaminacji świata okiem Buddy Zrealizowany zobaczył stworzenia udręczone wieloma rodzajami udręki i konsumowane przez rozliczne gorączki zrodzone z namiętności, nienawiści i złudzenia. Wtedy, rozumiejąc tego znaczenie, Zrealizowany wygłosił przy tej okazji taką inspirującą wypowiedź:

“Bolesny jest ten świat, wystawiony na kontakt.
Nawet to co świat nazywa “ja” jest faktycznie chore,
bo niezależnie na czym opiera swe wyobrażenia (o ja)
rzeczywistość jest zawsze inna niż ta (jaką sobie wyobraża).

Być znaczy powstać ale świat zaangażował się w istnienie,
rozmiłował się tylko w istnieniu,
jednak w czymkolwiek się rozmiłowuje,
to przynosi mu strach a to czego się boi to ból.
I to święte życie jest wiedzione w celu uśmierzenia bólu”.

Jacykolwiek pustelnicy i bramini opisywali wyzwolenie z istnienia jako zachodzące przez (miłość) istnienia, żaden, powiadam, nie jest wyzwolony z istnienia. I jacykolwiek pustelnicy i bramini opisali ucieczkę z istnienia jako zachodzące przez (miłość) nie-istnienia, żaden, powiadam, nie jest wyzwolony z istnienia. Przez utrzymywanie jest cierpienie; z wyczerpaniem wszelkiego utrzymywania, nie ma cierpienia.

Zobacz szeroki świat
Istoty wystawione na ignorancję,
rozmiłowane w tym co jest,
nigdy wolne od istnienia.
Jakiekolwiek rodzaje istnienia, każde, wszędzie,
Wszystkie są nietrwale,
nawiedzone przez ból i podmiotem zmiany.
I tak, człowiek, który widzi to takim jakim to jest
Porzuca pragnienie istnienia, bez rozmiłowania się w nie-istnieniu.
Beznamiętność, wstrzymanie, wygaszenie,
Zachodzi z zakończeniem wszelkiego pragnienia.
Kiedy mnich osiąga wygaszenie przez nie-utrzymywanie,
Wtedy nie zazna odnowy istnienia,
Mara został pokonany i bitwa wygrana
Gdyż przekroczył wszelkie istnienie.

Udana 3. 10

Kiedy doznaje przyjemności i bólu w wiosce i w lesie,
Nie powinien przypisywać ich sobie czy innemu.
Kontakt kontaktuje zależnie od podłoża
Jak kontakt mógłby kontaktować tego co bez podłoża?

Udana 2:4

W Savatthi. Wtedy czcigodny Upavana zbliżył się do Zrealizowanego, złożył mu hołd, usiadł z boku, i rzekł do niego: „Czcigodny panie, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że cierpienie człowiek tworzy sam, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że cierpienie jest tworzone przez innego, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że cierpienie człowiek tworzy zarówno sam, jak i jest tworzone przez innego, pewni pustelnicy i bramini utrzymują, że cierpienie powstaje przypadkowo, nie będąc tworzone ani przez siebie samego ani przez innego. Czcigodny panie, co mówi o tym Zrealizowany? Czego naucza? Co powinniśmy odpowiedzieć, żeby przedstawić to tak jak było to powiedziane przez Zrealizowanego, bez błędnego reprezentowania go tym co sprzeczne z faktami? I jak powinniśmy wyjaśniać zgodnie z Dhammą, by nie dać podstawy pod uprawnioną krytykę naszego twierdzenia?” „Upavana, powiedziałem, że cierpienie jest powstałe współzależnie. Zależnie od czego? Zależnie od kontaktu. Jeżeli powie się tak, przedstawi się to tak jak było powiedziane przeze mnie, bez błędnego reprezentowania mnie tym co sprzeczne z faktami. I tak powinieneś wyjaśniać zgodnie z Dhammą, by nie dać podstawy pod uprawnioną krytykę twojego twierdzenia.

I tak, Upavana, w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie człowiek tworzy sam, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie jest tworzone przez innego, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie człowiek tworzy zarówno sam jak i jest ono tworzone przez innego, jest to determinowane przez kontakt. Również w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie jest tworzone przypadkowo, jest to determinowane przez kontakt. Zatem Upavana, w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie jest tworzone przez samego człowieka, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie jest tworzone przez innego, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie człowiek tworzy zarówno sam, jak i jest ono tworzone przez innego, i w przypadku tych pustelników i braminów którzy utrzymują, że cierpienie jest tworzone przypadkowo – w każdym tym przypadku to niemożliwe by doświadczali oni (czegokolwiek) bez kontaktu”. SN 12: 26