Wolny jak Budda

Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał wśród Kosalan w pewnej leśnej gęstwinie. Przy tej okazji pewnemu braminowi z klanu Bharadvaja straciło się czternaście wołów. Wtedy ten bramin z klanu Bharadvaja, podczas poszukiwań wołów, zaszedł do leśnej gęstwiny gdzie przebywał Zrealizowany. Tam zobaczył Zrealizowanego siedzącego ze skrzyżowanymi nogami, z wyprostowanym ciałem i z ustanowioną przed nim uważnością. Zobaczywszy go, podszedł do Zrealizowanego i w jego obecności wyrecytował te wersy:

 

„Z pewnością ten pustelnik nie ma

Czternastu wołów [co się zgubiły],

Nie widzianych już od sześciu dni:

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy.

 

Z pewnością ten pustelnik nie ma

Pola chorych roślin sezamu,

Pewnych z jednym liściem, pewnych z dwoma:

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy.

 

Z pewnością ten pustelnik nie ma

Szczurów wewnątrz pustego spichlerza,

Tańczących wokół radośnie:

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy.

 

Z pewnością ten pustelnik nie ma

Koca co przez siedem miesięcy,

Został pokryty molami:

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy.

 

Z pewnością ten pustelnik nie ma

Siedmiu córek pozostawionych jako wdowy,

Pewnych z jednym synem, pewnych z dwoma:

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy.

 

Z pewnością ten pustelnik nie ma

Brązowej żony z pryszczatą twarzą,

Która budzi go kopniakiem:

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy.

 

Z pewnością ten pustelnik nie ma

Wierzycieli, którzy wołają od rana,

Napominając go, 'Spłać! Spłać!':

Zatem ten pustelnik jest szczęśliwy”.

 

[Budda]

 

„Z pewnością, braminie, nie mam

Czternastu wołów [co się zgubiły],

Nie widzianych już od sześciu dni:

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy.

 

Z pewnością, braminie, nie mam

Pola chorych roślin sezamu,

Pewnych z jednym liściem, pewnych z dwoma:

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy.

 

Z pewnością, braminie, nie mam

Szczurów wewnątrz pustego spichlerza,

Tańczących wokół radośnie:

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy.

 

Z pewnością, braminie, nie mam

Koca co przez siedem miesięcy,

Został pokryty molami:

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy.

 

Z pewnością, braminie, nie mam

Siedmiu córek pozostawionych jako wdowy,

Pewnych z jednym synem, pewnych z dwoma:

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy.

 

Z pewnością, braminie, nie mam

Brązowej żony z pryszczatą twarzą

Która budziłaby mnie kopniakiem:

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy.

 

Z pewnością, braminie, nie mam

Wierzycieli, którzy wołają od rana,

Napominając mnie, 'Spłać! Spłać!':

Zatem, o braminie, jestem szczęśliwy”.

 

Kiedy to zostało powiedziane, bramin z klanu Bharadvaja rzekł do Zrealizowanego: "Znakomicie, mistrzu Gotama! Znakomicie, mistrzu Gotama! Dhamma została wyjaśniona na wiele sposobów przez mistrza Gotamę, tak jakby ustawił on właściwie to co zostało przewrócone, odsłaniając ukryte, pokazując drogę temu kto zagubiony, trzymając lampę w ciemności dla tych ze wzrokiem by zobaczyli formy. Biorę schronienie u mistrza Gotamy, biorę schronienie w Dhammie i Zgromadzeniu. Mistrzu Gotama chcę odejść w bezdomność pod wodzą mistrza Gotamy, chcę otrzymać pełne przyjęcie".

 

I wtedy bramin z klanu Bharadvaja odszedł w bezdomność pod wodzą Zrealizowanego, i otrzymał pełne przyjęcie. I wkrótce, niedługo po jego pełnym przyjęciu, przebywając samotnie, oderwany, pilny, energiczny i zdecydowany, czcigodny Bharadvaja przez osobistą realizację z bezpośrednią wiedzą wkroczył i trwał w tym najwyższym celu świętego życia w imię którego szlachetnie urodzony słusznie odchodzi z domu w bezdomność. Miał on taką bezpośrednią wiedzę: "Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej już tego stanu istnienia. I czcigodny Bharadvaja został jednym z Arahatów.

SN 7: 10