Z utrzymywaniem jako warunek, istnienie

Kiedy to jest (upadana - utrzymywanie) - to jest (bhava – istnienie) = współzależne powstawanie determinowane przez ignorancję.
Mnisi, są dwa rodzaje poglądów: Pogląd o istnieniu i pogląd o nie-istnieniu.

Każdy pustelnik i bramin który przyjął pogląd o istnieniu jest w opozycji do poglądu o nie-istnieniu. Każdy pustelniki bramin który polega na poglądzie o nie-istnieniu jest w opozycji do poglądu o istnieniu.

Wszyscy pustelnicy i bramini, którzy nie rozumieją takimi jakimi są, powstanie i zanik, gratyfikacja i niebezpieczeństwo i ucieczka w przypadku tych dwóch poglądów, są opanowani przez pożądanie, opanowani przez nienawiść, opanowani przez złudzenie, opanowani przez pragnienie, opanowani przez utrzymywanie, bez wglądu, zaangażowani w faworyzowanie i oponowanie, rozmiłowujący się w dialektyce, nie są wyzwoleni z narodzin, starości i śmierci, żalu i płaczu, bólu, smutku i rozpaczy, powiadam, że nie są wolni od cierpienia.

Wszyscy pustelnicy i bramini, którzy rozumieją takimi jakimi są, powstanie i zanik i gratyfikacja i niebezpieczeństwo i ucieczka w przypadku tych dwóch poglądów, są bez pożądania, bez nienawiści, bez złudzenia, bez pragnienia, bez utrzymywania, z wglądem, nie zaangażowani w faworyzowanie i oponowanie, nie rozmiłowujący się w dialektyce, są wyzwoleni ze starości i śmierci, żalu i płaczu, bólu smutku i rozpaczy, powiadam, że są wolni od cierpienia.
Mnisi, są cztery rodzaje utrzymywania: utrzymywanie zmysłowych przyjemności, utrzymywanie błędnych poglądów, utrzymywanie obrządków i rytuałów i utrzymywanie wiary w "ja".

Podczas gdy pewni pustelnicy i bramini oznajmiają iż głoszą pełną wiedzę o wszystkich rodzajach utrzymywania, to jednak nie opisują wszystkich rodzajów utrzymywania. Opisują pełne poznanie utrzymywania zmysłowych przyjemności bez opisania utrzymywania (błędnych) poglądów, utrzymywania obrządków i rytuałów, czy utrzymywania wiary w "ja". Dlaczego tak jest? Ci dobrzy pustelnicy i bramini nie rozumieją tych trzech przypadków utrzymywania, takimi jakimi one rzeczywiście są. W konsekwencji, podczas gdy ci dobrzy pustelnicy i bramini oznajmiają iż głoszą pełną wiedzę o wszystkich rodzajach utrzymywania, opisują oni (tylko) pełną wiedzę o utrzymywaniu zmysłowych przyjemności, bez opisania utrzymywania poglądów, utrzymywania obrządków i rytuałów i utrzymywania wiary w "ja".

Podczas gdy pewni pustelnicy i bramini oznajmiają iż głoszą pełną wiedzę o wszystkich rodzajach utrzymywania, opisują oni pełną wiedzę o utrzymywaniu zmysłowych przyjemności i utrzymywaniu poglądów, bez opisania utrzymywania obrządków i rytuałów i utrzymywania wiary w "ja". Dlaczego tak jest? Ci dobrzy pustelnicy i bramini nie rozumieją tych dwóch przypadków utrzymywania, takimi jakimi one rzeczywiście są. W konsekwencji, podczas gdy ci dobrzy pustelnicy i bramini oznajmiają iż głoszą pełną wiedzę o wszystkich rodzajach utrzymywania, opisują oni (tylko) pełną wiedzę o utrzymywaniu zmysłowych przyjemności, i utrzymywaniu poglądów, bez utrzymywania obrządków i rytuałów i utrzymywania wiary w "ja".

Podczas gdy pewni pustelnicy i bramini oznajmiają iż głoszą pełną wiedzę o wszystkich rodzajach utrzymywania, opisują oni pełną wiedzę o utrzymywaniu zmysłowych przyjemności, utrzymywaniu poglądów i utrzymywaniu obrządków i rytuałów bez opisania utrzymywania wiary w "ja". Dlaczego tak jest? Ci dobrzy pustelnicy i bramini nie rozumieją jednego przypadku utrzymywania. Opisują oni pełne zrozumienie utrzymywania zmysłowych przyjemności i utrzymywaniu poglądów i utrzymywania obrządków i rytuałów bez opisania utrzymywanie wiary w "ja".

Mnisi, w takiej Dhammie i Dyscyplinie jak te, jest oczywiste, że zaufanie do Mistrza nie zostało właściwie skierowane, jest oczywiste, że zaufanie do Dhammy nie zostało właściwie skierowane i jest oczywiste że doskonalenie moralności nie zostało właściwie skierowane, i że uczucia bliskości do tych co dzielą tą Dhammę nie zostały właściwie skierowane. Dlaczego tak jest? Dzieje się tak gdy Dhamma i Dyscyplina są źle przedstawione, źle głoszone, prowadzą do nikąd, nie wytwarzają spokoju i są głoszone przez tego kto nie jest w pełni oświecony.

Mnisi, podczas gdy Tathagata oznajmia iż ogłasza pełną wiedzę o wszystkich rodzajach utrzymywania, opisuje on pełną wiedzę o utrzymywaniu zmysłowych przyjemności, o utrzymywaniu (błędnych) poglądów, o utrzymywaniu obrządków i rytuałów i o utrzymywaniu wiary w"ja".

Mnisi, w takiej Dhammie i Dyscyplinie jak ta, jest oczywiste, że zaufanie do Mistrza jest słusznie skierowane, że zaufanie do Dhammy jest słusznie skierowane, że doskonalenie moralności jest słusznie skierowane, i że uczucia bliskości do tych co dzielą tą Dhammę zostały słusznie skierowane. Dlaczego tak jest? Dzieje się tak gdy Dhamma i Dyscyplina są dobrze przedstawione, dobrze ogłoszone, prowadzą poza, wytwarzają spokój i głoszone są przez tego kto jest w pełni oświecony.
A teraz te cztery rodzaje utrzymywania mają pragnienie za swoje źródło, pragnienie za swój powód, są zrodzone z pragnienia i wytwarzane przez pragnienie. Co pragnienie ma za swoje źródło...? Pragnienie ma za swoje źródło uczucie ... jest wytwarzane przez uczucie. Co uczucie ma za swoje źródło...? Uczucie ma za swoje źródło kontakt. Uczucie jest wytworzone przez kontakt. Co kontakt ma za swoje źródło...? Kontakt ma za swoje źródło sześcioraką bazę ....jest wytworzony przez sześcioraką bazę. Co sześcioraka baza ma za swoje źródło...? Sześcioraka baza ma za swoje źródło imię-i-materię...jest wytworzona przez imię-i-materię. Co imię-i-materia ma za swoje źródło? Imię-i-materia ma za swoje źródło ..wytwarzana jest przez świadomość. Co świadomość ma za swoje źródło? Świadomość ma za swoje źródło...wytwarzana jest przez determinacje. Co determinacje mają za swoje źródło? Determinacje mają ignorancję za swoje źródło, ignorancję za swoją podstawę, zrodzone są z ignorancji i wytwarzane są przez ignorancję.

Mnisi, jak tylko ta ignorancja jest zaniechana i prawdziwa wiedza powstaje u mnicha, to z zanikiem ignorancji i powstaniem wiedzy nie utrzymuje już dłużej zmysłowych przyjemności (jako zasilania dla) utrzymywania, czy (błędnych) poglądów (jako zasilania dla) utrzymywania, czy obrządków i rytuałów (jako zasilania dla) utrzymywania, czy wiary w "ja" ( jako zasilania dla) utrzymywania. Kiedy mnich nie utrzymuje, jest bez lęku, kiedy nie ma lęku, osobiście staje się wygaszony*. Rozumie on: "Narodziny wyczerpane, święte życie przeżyte, co trzeba było wykonać zostało wykonane, nigdy więcej już tego stanu istnienia". Oto co powiedział Zrealizowany. Mnisi byli zadowoleni i ucieszeni jego słowami.

* wygaszenie = bhava nirodha

Poglądy na temat istnienia i nie-istnienia są determinowane przez ignorancję. Wstrzymanie, nirodha, jest wstrzymaniem obu tych poglądów, to jest nie afirmowanie "ja", ale bez jednoczesnego popadania w negowanie "ja". Nanamoli Thera:

Nirodha - tłumaczone tutaj jako wstrzymanie, jest w opozycji do uppada w w/p. Jednak warto zauważyć, że błędnym jest uważanie uppada (powstawania) i nirodha (wstrzymania) za proste potwierdzenie i negację (jak np afirmacja czy zaprzeczenie istnienia - być albo nie być?). To raczej gdy cokolwiek „powstało” (moglibyśmy się pokusić na powiedzenie w „podświadomości”) może być świadomie pozytywnie potwierdzane lub zaprzeczane, ale w obu wypadkach jest to powstałe. [Patrz użycie słów anuruddha (faworyzowanie) i pativiruddha (oponowanie), które razem komponują papańca (dialektykę) doprowadzającą do zaistnienia uppada (powstania).

Dlatego też Budda po omówieniu tych dwóch poglądów, daje wykład o upadana, utrzymywaniu, co jest jednoznacznym odwołaniem się do współzależnego powstawania, dzięki któremu możemy dostrzec, że determinacja istnienie - nie-istnienie jest powstała współzależnie właśnie od upadana, utrzymywania.

To samo nawiązanie do relacji upadana – bhava mamy w D1 gdzie po omówieniu sieci brahmajala (obejmującej wszystkich attavadinów, ofiar attavadupadany, Budda mówi „Mnisi, ciało Tathagaty stoi z wiodącym czynnikiem istnienia odciętym u korzenia. Tak długo jak jego ciało trwa, bogowie i ludzie będą go widzieć. Z rozpadem jego ciała z wygaszeniem życia, bogowie i ludzie już go nie zobaczą”.

Jak nisko upadła Dhamma w obecnych czasach, niech świadczy fakt, że są mnisi, którzy twierdzą, że pełna wolność nibbany przychodzi dopiero ze śmiercią ciała, gdyż dopóki arahat istnieje, to cierpi.

Nie trudno zgadnąć, że mnisi ci sami są ofiarami attavadupadany i są totalnie zidentyfikowani z ciałem. Nie rozumieją, że wraz ze wstrzymaniem upadana tutaj i teraz, następuje wstrzymanie istnienia tutaj i teraz, i że w rzeczywistości arahat nawet tutaj i teraz jest nie do znalezienia. Dla zrozumienia tego problemu, konieczne jest gruntowne przestudiowanie  Sutty Yamaki