Gdziekolwiek Żydzi się pojawili w całej historii, generale, jedną rzeczą, którą zawsze robili, było oferowanie pewnej liczby swoich najpiękniejszych, wykształconych i inteligentnych dziewcząt na wysokiej klasy dziwki” – wyjaśnił Cody. „Identyfikują najpotężniejszych gojowskich przywódców w przyjmującym ich społeczeństwie: szlachciców, królów i duchownych w średniowieczu, polityków, miliarderów i inteligencję w dzisiejszych czasach, i mniej lub bardziej stręczą im te dziewczyny. Wśród samych Żydów nie jest tajemnicą, że tak się dzieje. Te kobiety są nazywane Hadass, po pewnej historii biblijnej, a ta praktyka lub instytucja konkubinatu dla potężnych gojów nazywa się Hadassah. Tak, wiem, jest organizacja charytatywna dla kobiet żydowskich o tej nazwie. Nigdy nie negowałem, że Żydzi czasami mają poczucie humoru.
„Ale to coś więcej niż zwykłe stręczenie. Żydzi są długoterminowymi planistami; kiedy kogoś korumpują, chcą mieć cholerną pewność, że pozostanie zepsuty. Kobiety te nie tyle są szpiegami czy prowokatorkami, choć dość często spełniają tę funkcję. Ich celem jest upodobnienie tych potężnych gojów do Żydów. Czasami są to związki na całe życie, a czasami gojowscy przywódcy rzeczywiście poślubiają te żydowskie kobiety. Tak było od dawien dawna. Cesarz Neron miał Poppeę, dlatego w Koloseum rzucono lwom na pożarcie chrześcijan a nie Żydów. Wódz wikingów Ragnar Lodbrok miał Meerę, w ten sposób Żydzi ustanowili krótki monopol handlowy w Skandynawii, kiedy chrześcijańscy misjonarze wciąż byli zabijani jak tylko się pojawiali. Ryszard Lwie Serce miał Hadassę, której imienia nie pamiętam, i w ten sposób Żydzi stali się tak zwanymi osobami królewskimi i królewskimi poborcami podatkowymi. Ryszard wyruszył na krucjatę i pozostawił Anglię w rękach swoich Żydów, dlatego tak wielu ludzi wspierało jego brata, księcia Jana, w jego próbach uzurpacji tronu”.
– Nie byłeś na żadnej lekcji historii u Reda Morehouse’a, prawda? — zapytał zdezorientowany Barrow.
"Nie proszę pana. Po prostu kręciłem się po bibliotece w centrum Seattle, żeby trzymać się z dala od zimna, kiedy byłem dzieckiem ulicy. W każdym razie czasami te kobiety przechodzą przez cały szereg wysokiej klasy kochanków, czego dobrym przykładem jest Sarah Bernhardt w XIX wieku, która dała księciu Walii tak dobrą rozrywkę, że stał się we wszystkim bezpowrotnie profrancuski i tak odegrał kluczową rolę w skierowaniu Europy na drogę do pierwszej wojny światowej. I tak dalej i tak dalej. Te suki wyrządziły niesamowite szkody na przestrzeni wieków. Klasycznym przykładem jest stary Związek Radziecki, gdzie każdy liczący się bolszewik nieżydowski pod rządami Lenina, Stalina i Chruszczowa miał albo żydowską żonę, albo wieloletnią kochankę. Sam Stalin spędził ostatnie dwadzieścia lat swojego życia związany z Rosą Kaganowicz, siostrą Łazarza Rzeźnika. W Ameryce mieliśmy krótki przebłysk Hadassah z epizodem Moniki Lewinsky pod rządami Clintona Pierwszego. Wszyscy zastanawiali się, dlaczego ojciec Moniki nie rzucił się na Clintona ze strzelbą za rozpustę jego córki, albo przynajmniej publicznie nie skrytykował Clintona. Nie zdawali sobie sprawy, że Hadassah jest starożytną tradycją żydowską i że posiadanie Hadass w rodzinie jest uważane za zaszczyt. Doktor Lewinsky był dumny jak pięść ze swojej córeczki. Powinien był. Jest duża szansa, że wprawiła Clinton w nastrój do zdrady Palestyńczyków na szczycie w Camp David w 2000 roku, który przyniósł drugą intifadę i niekończący się rozlew krwi”.
(...)
– A jeśli masz rację, jej mąż się na to zgadza? — zapytał Gair z niedowierzaniem. „prostytuowanie własnej żony?
„Wiem, że trudno to zrozumieć, ale ci ludzie są naprawdę dumni z kobiet, które to robią” — powtórzył cierpliwie Cody. „Dla Żyda zachowanie żydowskiego życia i władzy jest najwyższą ze wszystkich micw lub świętych czynów. Po hebrajsku nazywa się to pikuach nefesz, a w Talmudzie wszyscy rabini zgadzają się, że ratowanie żydowskiego życia usprawiedliwia każdy grzech lub przestępstwo i nie ma w tym żadnego grzechu, przeciwnie to wielce moralne. W każdym razie, jeśli mam rację, proszę pana, musi pan pamiętać, kto najprawdopodobniej szepcze w nocy Stanhope'owi do ucha, a także przejmuje praktycznie wszystkie informacje przez nocne konwersacje i przekazuje informacje w nieznane miejsca.
Z książki Mighty Fortress
Harolda Covingtona
O książkach Harolda Covingtona czytaj tutaj (po angielsku)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.