Ona siłą wymusza jałmużnę.
Słowa starej panny do drugiej, która kupiła właśnie miejsce na cmentarzu, by spocząć obok swojego brata: "Nie rozumiem cię, Gabrielo! Co o tobie powiedzą! Leżeć tak blisko mężczyzny?"
Dalekowzroczna przezorność Żydów. Stara Żydówka zaleca wciąż, aby z uwagą i dobrocią traktować dzieci. Za 10 czy 15 lat dorosną i będą pamiętać.
Młody paw myśli wśród spazmatycznych podrygów, że roztacza ogon, a pokazuje tylko tyłek.
Życie jako nawóz: czcza słoma zespolona nieczystościami.
Te same terminy dla ciała i ducha: napiąć się, rozluźnić, chwycić, objąć, rozwijać się etc. To ciało czyni duszę widzialną, jak kurz czyni widzialnym promień słońca.
Pokora. Dwa sposoby uczynienia się małym. Klęknąć, albo zbudować wokół siebie coś na kształt bazyliki Świętego Piotra w Rzymie.
Gwiazdy – to, czym są litery dla dziecka, które nie umie czytać.
Bóg jest miejscem dusz, tak samo jak świat jest miejscem ciał (Malebranche).
Postęp, postęp widoczny i przyśpieszony, jest zawsze symptomem końca. Końca czego? Końca ludzkości (Sołowjow).
Życie duchowe. Trzeba pozamykać swoje drzwi i pootwierać okna.
W Pernambuco pewien Portugalczyk, analfabeta, kazał swoją korespondencję czytać głośno sekretarzowi, ale nigdy nie zaniedbywał zatykać mu uszu watą, żeby sekretarz nie wiedział co czyta.
Muzyka tak piękna, że mógłbym przenieść nad nią tylko ciszę.
Nieszczęście duszy głuchej, ślepej, sparaliżowanej, a która słyszy jak gdyby przez wiele ścian.
Mogę ci dać wszystko, co we mnie najlepsze pod warunkiem, że odmówię ci wszystkiego, co we mnie najgorsze.
Małpy w oszklonych klatkach pod koniec smutnego dnia, jakie bywają na Północy. Czołgają się te kształty ciemne, włochate. Małpa huśtajaca się bez ustanku z prawa w lewo (ruch wszystkich uwięzionych zwierząt, Człowiek i jego Żądza). Nagle wyprostowuje się, zwierzęcą fizys wznosi do nieba, dzierżąc w garści członek, gestem straszliwej rozpaczy.
Muszę po moje myśli nurkować głębiej.
Nadmiar zainteresowań i pracy to grzech, jak rozpusta, i tak samo znieczula serce.
Nie chcę przewidywać trudności w obawie, żeby ich nie wywoływać.
Osobom zwykłym cały dzień dostarcza sposobności ujawniania najgorszych stron ich natury. Próżność, lekkomyślność, gadulstwo, lubieżność, egoizm, nieżyczliwość etc. Msza poranna daje nam sposobność częściowego ujawniania stron dobrych, a przynajmniej chroni je przed wymarciem: wiara, nadzieja, miłość, pamięć o bliźnich, skrucha, dobre postanowienia, rachunek sumienia.
Ludzie wspaniałomyślni rzadko kiedy bywają delikatni.
Pokora to nie tylko źródło cnót, lecz i dobrego humoru.
Można zasłużyć również na niesprawiedliwość.
Potrzebna jest nicość, ażeby wytłumaczyć rozdzielenie pomiędzy bytami. Bez nicości nie byłoby liczby. Pomiędzy 1 a 2 musi wejść nicość – pewna przerwa.
Prowadziwa pokora powinna być radosna. Z bycia pokornym trzeba się cieszyć, a nie smucić.
Wydarzenie aktualne modyfikuje całą minioną historię i nadaje jej nowy aspekt, na przykład Rewolucja zmieniła całą historię Francji. Ostatnia książka modyfikuje wszystkie poprzednie. Ostatni czyn człowieka przemieszcza całe jego życie. Stąd ogromna waga dyspozycji, w jakiej umieramy.
Aby spotkać Chrystusa, należy opuścić samego siebie. Ewangelia powiada nam: Wyjdźcie Mu na spotkanie, Exite obviam ei. O tych rozmaitych wyjściach, patrz Ruysbroeck.
Żyjemy najintensywniej i najwięcej dajemy z siebie, kiedy zapominamy o sobie: kiedy pochłonie nas jakieś studium, praca, namiętność, gra.
Jaka jest sytuacja? – Rozpaczliwa, ale nie poważna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.