Prawdziwa natura ciała

Kiedy się chodzi czy stoi,

siedzi czy leży na ziemi,

kiedy się rozciąga czy zgina -

to jest ruchem ciała.

Połączone razem przez kości i ścięgna,

oblepione skórą i mięsem,

pokryte naskórkiem,

ciało nie jest widziane takim jakim jest -

jako wypełnione jelitami,

wypełnione żołądkiem,

wątrobą i pęcherzem moczowym,

sercem, płucami, nerkami i śledzioną;

smarkami i śliną,

potem i tłuszczem,

krwią i olejem w stawach,

żółcią i smarem.

Dalej, z jego dziewięciu otworów

stałe wypływają nieczystości:

brud z oczu

wosk z uszu,

smarki z nosa;

i z ust czasami wymiotuje się

żółć i rzygowiny,

pot i brud płyną z ciała.

I jego głowa

wypełniona jest mózgiem.

Wiedziony przez ignorancję, głupiec

wyobraża je sobie jako piękne.

A kiedy leży martwe,

opuchnięte i blade,

porzucone na terenie cmentarnym,

krewni nie troszczą się o nie.

Wtedy pożerają je psy

jak również szakale, wilki, i robaki;

kruki i sępy żywią się nim,

jak i inne istoty tam obecne.

Po usłyszeniu słów Buddy,

mnich posiadający tutaj wiedzę,

w pełni rozumie naturę ciała,

ponieważ widzi je takim jakim rzeczywiście jest:

„Jak to, tak i tamto;

jak tamto, tak i to”:

wewnętrznie i zewnętrznie

powinno się usunąć pożądanie ciała.

Taki mnich posiadający tu wiedzę,

który wykorzenił pragnienie i pożądanie,

osiągnął nieśmiertelność, spokój,

nieprzemijający stan wygaszenia.

To dwunożne ciało,

nieczyste i śmierdzące, jest hołubione,

choć wypełnione różnego rodzaju nieczystością,

ropiejąc tu i tam.

Ten kto, z uwagi na takie ciało,

myślałby o tym by wywyższać się

lub dyskredytować innych -

czym by mogło być jeżeli nie brakiem wglądu?

Sutta Nipata I 11